مقاله کیتی رومن با عنوان «سه قدم ساده برای یافتن بخشش» و «چطور زیبایی این دنیا به ما کمک می‌کند تا دنیای بعد را بهتر بفهمیم» نوشته کن مک نارما.
***
فرزاد: سلام و صد سلام بر شما شنوندگان پر و پا قرص برنامه آموزه‌های نو. امیدواریم که هفته خوبی رو پشت سر گذاشتین و
پریسا: هفته پیش رو هم براتون پر از سلامتی، خبرهای خوش، و موفقیت باشه.
فرزاد: امروز هم با دو مقاله از وب‌سایت بهائی تیچینگز در خدمت شما هستیم.
پریسا: عنوان مقاله اول هست: «سه قدم ساده برای یافتن بخشش» از کیتی رومن.
فرزاد: و عنوان مقاله دوم: «چطور زیبایی این دنیا به ما کمک می‌کنه که دنیای بعد رو بهتر بفهمیم» نوشته کن مک نارما.
پریسا: با ما همراه باشید.
فرزاد: دوستانی که فصل‌های گذشته با ما همراه بودین حتما کیتی رومن رو به یاد دارید. قبلا چندین مقاله از اون رو بررسی کرده بودیم مثل: «چهار روش عملی برای مواجهه با تعصب» و «آیا درد میتواند خوب باشد؟».
پریسا: همه‌گیری ویروس کرونا اگر یه خوبی داشت این بود که یه جوری مرزها برداشته شد. آدم‌ها تونستن تو نقاط مختلف دنیا با هم همکاری کنن و یاد گرفتیم که خیلی وقت‌ها لازم نیست حتما تو یه اطاق دور هم جمع باشیم تا بتونیم کاری رو از پیش ببریم.
فرزاد: منظورت اینه که یاد گرفتیم بعضی از کارها رو می‌شه حتی با جلسه‌های آنلاین انجام داد.
پریسا: درسته. مثل جلسه‌های دعای آنلاین که به نیت شفای بیمارهای کرونا تشکیل شد. خیلی از بهائی‌ها هم در سراسر دنیا جلسات دعا تشکیل دادن و افراد زیادی با پیشینه‌های متفاوت در این جلسات شرکت کردن و می‌کنن.
فرزاد: اتفاقا مقاله کیتی رومن هم درباره یکی از همین جلسات دعا و گفتگوییه که در ادامه جلسه اومده.
پریسا: کیتی می‌گه تو اون جلسه دعا افراد از ادیان مختلف دعایی خوندن و به تدریج بحث به سمت موضوع بخشش کشیده شد.
فرزاد: کیتی می‌گه به محض اینکه گفتم سخت‌ترین کار برای من اینه که خودم رو ببخشم، همه سرشون رو به نشونه تایید تکون دادن. بعد از اون گروه با هم مشورت کردن تا راه‌هایی برای رها کردن روح از احساس شرمندگی و گناه پیدا کنن و در نهایت همگی سر سه نکته به توافق رسیدن.
پریسا: 1. اونهایی رو که شما رو آزردن ببخشید
- از اونهایی که شما آزرده خاطرشون کردین بخوایین که شما رو ببخشن.
- خودتون رو ببخشین.
فرزاد: البته در حرف خیلی راحته ولی در عمل خیلی سخته که هم دیگران رو ببخشیم، هم خودمون و هم از دیگران بخواهیم که ما رو ببخشن.
پریسا: درسته ولی بالاخره باید از یه جایی شروع کنیم.
فرزاد: خوب کیتی مثالی هم زده؟
پریسا: بله؛ اگر اجازه بدی یکی از مثال‌هایی که منم خیلی خوشم اومده رو با شنونده‌ها در میون بذارم.
فرزاد: بله، حتما.
پریسا: تصور کن کسی رو از خودت رنجوندی.
فرزاد: خوب، این که کار سختی نیست.
پریسا: مرحله اول اینه که یه راهی پیدا کنیم و از اونی که رنجوندیمش عذرخواهی کنیم.
فرزاد: خیلی وقت‌ها می‌بینیم که با همون عذرخواهی از صمیم قلب، اون فرد انقدر‌ها هم که ما فکر می‌کردیم از دست ما دلخور نیست. ولی حالا اگر امکانش نباشه که ازش عذر خواهی کنیم، چکار باید کرد؟
پریسا: به راه حل کیتی توجه کن.
فرزاد: که؟
پریسا: براش یه نامه بنویس و تمام اونچه که در قلبت هست رو بگو. بعد از طرف اون فرد به نامه‌ای که براش نوشتی جواب بده.
فرزاد: پس قرار نیست نامه رو پست کنی؟
پریسا: نه. اما کیتی معتقده با این روش به بینش و درون‌بینی‌ای می‌رسی که هیچ‌وقت فکرش رو نمی‌کردی.
فرزاد: خوب ظاهرا باید نامه‌های زیادی بنویسیم. پس منظور کیتی از این کار این است که احساسات‌مون رو به اصطلاح آزاد کنیم.
پریسا: درسته. این حس آزادی بهمون کمک می‌کنه که به زندگیمون ادامه بدیم و بریم جلو. و البته همون‌طور که کیتی هم در اول مقالش اشاره کرده بود چون ما انسان‌ها کامل نیستیم حتما باز هم اشتباه می‌کنیم و دیگران رو از خودمون می‌رنجونیم یا ممکنه رفتارهای دیگران باعث رنجش خاطرمون بشه. باید یادمون باشه اونطوری که دیگران با ما رفتار می‌کنن به خاطر نوع دید شخصیشون به زندگی و پیشینه‌ای هست که دارن و تجربیات شخصیشون در زندگی و ربطی به ما نداره.
…
