پرورش روح جامعه‌پذیری
هر دو مقاله امروز به ارتباط ما با جامعه و اطرافیان‌مان می‌پردازد. از یک طرف، ما آن‌قدر به فضای مجازی وابسته شده‌ایم که روابط واقعی‌مان روز به روز کمتر می‌شود؛ به عبارت دیگر، فضای مجازی، این روابط را در خودش ادغام می‌کند. در عین حال که پیشرفت تکنولوژی در این مسیر فوایدی دارد، معایبی را هم با خودش همراه می‌کند. مقاله اول امروز درباره همین موضوع است. در مقاله دوم، ورونیکا سولانو راهی پیدا کرده برای غلبه بر روابط مجازی از طریق پرورش گل و گیاه در باغچه خانه‌اش. مشغولیت کوچک او دلیلی شده برای ارتباط بیشتر با همسایه‌ها.
***
پریسا: دوستان عزیز سلام؛ من پریسا هستم و به همراه همکارم فرزاد، امروز هم یک قسمت دیگه از برنامه آموزه‌های نو رو تقدیم شما می‌کنیم.
فرزاد: امروز هم با خلاصه دو مقاله در خدمت شما هستیم. مقاله اول با عنوان تکنولوژی، تماس، نوموفوبیا: آیا ما بیش از حد به دنیای مجازی متصل هستیم نوشته جِی‌اِلِینا پالمر و مقاله دوم با عنوان پرورش روح جامعه‌پذیری در باغچه (روحیه جمعی؟) نوشته ورونیکا سالونو.
پریسا: دوستان با ما تا انتهای برنامه همراه باشید.
فرزاد: دوستان همونطور که گفتیم عنوان مقاله اول امروز رو جِی‌اِلِینا پالمر نوشته که عنوانش هست: تکنولوژی، تماس، نوموفوبیا: آیا ما بیش از حد به دنیای مجازی متصل هستیم.
پریسا: جِی‌اِلِینا پالمر نویسنده کتاب «مسیر فرد، قدم‌های عملی» هست. او اصلا آمریکایی‌یه اما در حال حاضر به همراه خانواده‌اش ساکن کاناداست و به مربیان، سازمان‌ها و افراد مختلف در زمینه طراحی و ارائه مطالب آموزشی کمک می‌کنه. او علاقه زیادی به سفر دارد و تا حالا به ۴۵ کشور سفر کرده و لیست کشورهایی که در آینده دوست داره از آن‌ها دیدن کنه همچنان بالا و بلنده.
فرزاد: به قول نویسنده مقاله، جِی‌اِلِینا، وقتی قصد سفر داریم به دو چیز بیشتر از هر چیز دیگه توجه می‌کنیم. اول اینکه چه چیزهایی رو با خودمون ببریم و دوم اینکه چقدر حاضریم ارتباطمون با دنیای مجازی رو قطع کنیم.
پریسا: سوال خیلی سختی هست. مخصوصا برای خیلی از ماها که روابط کاری، خانوادگی و دوستی‌هامون بیشتر تو وسایل الکترونیکی‌مون مثل موبایل و تبلت و لپ‌تاپ و دنیای مجازی خلاصه می‌شه.
فرزاد: خوب تو حاضری برای چند روزی رابطه‌ات رو با دنیای مجازی قطع کنی؟
پریسا: راستش رو بخوای نه. اما یه چیزی رو متوجه شدم.
فرزاد: چی؟
پریسا: که وقتی تو سفر هستم کمتر وقتم رو تو فضاهای مجازی صرف می‌کنم. معمولا فقط به پیغام‌های ضروری جواب می‌دم و اخبار رو هم یک یا دوبار بیشتر چک نمی‌کنم.
فرزاد: خوب اینکه خیلی خوبه.
پریسا: یه بدی هم داره. معمولا وقتی بر می‌گردم متوجه می‌شم که از یه چیزهایی بی‌خبر موندم که بعضی وقت‌ها برام گرون تموم شده.
فرزاد: من فکر می‌کنم نکته اصلی نویسنده این مقاله اینه که ما در حالت عادی زیادی به دنیای مجازی و وسایل الکترونیکی‌مون وابسته هستیم. اگر یادت باشه یه جا از تجربه سینما رفتنش می‌گه که دو نوجوونی که ردیف جلوش نشسته بودن هر چند دقیقه‌ای تلفن‌هاشون رو روشن می‌کردن و پیغام‌هاشون رو چک می‌کردن.
پریسا: من از اون مثال تو باشگاه ورزشی جا خوردم.
فرزاد: همون که یه نفر برای چند ثانیه وزنه‌برداری می‌کرده و برای مدت طولانی به تلفنش خیره می‌شده؟
پریسا: آره.
فرزاد: اما نکته اصلی نویسنده اینه که اگر این متصل بودن به دیگران اینقدر برای ما مهمه، چرا در دنیای واقعی همان‌قدر با دیگران رابطه برقرار نمی‌کنیم؟ از یک احوال‌پرسی کوتاه با همسایه بگیر تا داوطلب شدن در فعالیت‌های اجتماعی محله‌مون.
پریسا: خوب فکر می‌کنم تعادل در هر دوش مهمه. چون این روزها نمی‌شه بدون دسترسی به تکنولوژی زندگی کرد اما در عین حال نمی‌شه هم همیشه تو دنیای مجازی بود. اگرچه بعضی وقت‌ها خیلی سخته، اما باید بتونیم خودمون رو یه جورایی مجبور کنیم که از خونه بزنیم بیرون و در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنیم و به قول معروف تو دنیای واقعی هم نقشی به عهده بگیریم.
فرزاد: من هم باهات موافقم. اما قبل از اینکه قسمت اول برنامه رو تموم کنیم می‌خوام به نکته‌ای که نویسنده در انتهای مقاله‌اش می‌گه هم اشاره کنم.
پریسا: بفرمایید
فرزاد: جِی‌اِلِینا می‌گه دفعه بعد که سفر می‌کنم دوباره درباره اینکه چقدر می‌خوام در طی سفرم با دنیای مجازی در ارتباط باشم تصمیم می‌گیرم. اما یه چیزی که همیشه و در هر سفری با من خواهد بود ارتباطم با طبیعت معنوی خودم هست – که نه به فضای چمدان نیاز دارد و نه به شارژر.
فرزاد: دوستان، قبل از ادامه برنامه، ازتون خواهش کنیم که به شبکه‌های اجتماعی و تلگرام PersianBMS سر بزنید. مشتاقیم نظر شما رو درباره برنامه‌ها بدونیم. پس ازتون دعوت می‌کنیم برنامه‌های مورد علاقتون رو در این شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید.
پریسا: آخر برنامه آدرس صفحه فیسبوک و تلگرام‌مان را با شما در میون می‌ذاریم.
فرزاد: یادتون باشه، از این به بعد، برنامه‌های «آموزه‌های نو» از طریق ساندکلاد و پادکست PersianBMS هم قابل دسترسی است.
…
