رسالۀ هفت وادی نازله در بغداد – بخش ۳
این عنایت حقّ که در آثار بهائی اصولاً تأیید الهی نامیده شده است اگر آنی از هستی منقطع شود هستی به نیستی می‌گراید. بدیهی است که حقّ مهربان است و سالک صادق مورد مرحمت حضرت یزدان. حضرت بهاءالله پس از توصیف وادی نخست در رسالۀ هفت وادی در خصوص وادی عشق چنین می‌فرمایند که:
«اگر سالک صادق در این سفر به اعانت باری از یار بی‌نشان نشان یافت و بوی یوسف گمگشته از بشیر احدّیه شنید فوراً به وادی عشق قدم گذارد و از نار عشق بگدازد. دراین شهر آسمان جذب بلند شود و آفتاب جهان تاب شوق طالع گردد و نار عشق برافروزد»
سپس می‌فرمایند:
«مرکب این وادی درد است و اگر درد نباشد هرگز این سفر تمام نشود و عاشق در این رتبه جز معشوق خیالی ندارد و جز محبوب پناهی نجوید و در هر آن صد جان رایگان در ره جانان دهد و در هر قدمی‌هزار سر در پای دوست اندازد. ای برادر تا به مصر عشق در نیائی به یوسف جمال دوست واصل نشوی و تا چون یعقوب از چشم ظاهری نگذری چشم باطن نگشائی و تا به نار عشق نیفروزی به یار شوق نیامیزی و عاشق را از هیچ چیز پروا نیست و از هیچ ضُرّی ضَرَر نه»
برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.
