بیانیّه وعده صلح جهانی – بخش ۱۱

یک جامعه‌ی جهانی که در آن تمام موانع اقتصادی برای همیشه برطرف شده و وابستگی متقابل سرمایه و کارگر به طور قطع پذیرفته شده باشد؛ جامعه‌ای که در آن هیاهوی تعصّب و جدال دینی برای ابد ساکت گشته و شعله‌ی خصومت نژادی نهایتاً خاموش شده باشد؛ جامعه‌ای که در آن مجموعه‌ی واحدی از قوانین بین‌المللی که نتیجه‌ی قضاوت دقیق نمایندگان فدرال جهانی است تدوین شده و ضامن اجرایش مداخله‌ی فوری و قهری قوای مرکّب از نیروهای کشورهای هم‌پیمان باشد؛ و بالاخره، یک جامعه‌ی جهانی که در آن آگاهی مستمر از مفهوم شهروندی جهانی جایگزین ملّی‌گرایی افراطی و ستیزه‌جو شده باشد. این است طرحی اجمالی از نظمی که حضرت بهاءاللّه پیش‌بینی فرموده‌اند، نظمی که در آینده به منزله‌ی اعلی ثمره‌ی عصری شناخته خواهد شد که تدریجاً رو به بلوغ می‌رود.” (ترجمه(

اجرای این اقدامات پردامنه را حضرت بهاءاللّه چنین پیش‌بینی فرمود: “لابدّ بر این است مجمع بزرگی در ارض برپا شود و ملوک و سلاطین در آن مجمع مفاوضه در صلح اکبر نمایند.”

شجاعت، عزم راسخ، خلوص نیّت، محبّتِ بی‌شائبه‌ی یک ملّت نسبت به ملّت دیگر – همه‌ی صفات معنوی و اخلاقیِ لازم برای برداشتن این قدم بزرگ تاریخی به سوی صلح جهانی – بر اِعمال اراده استوارند و برای برانگیختن این اراده، لازم است که توجّهی جدّی به حقیقت انسان یعنی به تفکّر او معطوف گردد. علاوه بر درک اهمّیّت این حقیقت پرقدرت، باید به این ضرورت اجتماعی نیز پی برد که ارزش بی‌نظیر نیروی تفکّر باید از طریق مشورت صادقانه و صمیمانه و خالی از تعصّب و با عمل بر طبق نتایج مشورت به عرصه‌ی شهود در آید. حضرت بهاءاللّه توجّه بشر را مؤکّداً به محسّنات مشورت و ضرورت آن در تنظیم امور انسانی جلب نموده می‌فرماید: “مشورت بر آگاهی بیفزاید و ظنّ و گمان را به یقین تبدیل نماید. اوست سراج نورانی در عالم ظلمانی، راه نماید و هدایت کند. از برای هر امری مقام کمال و بلوغ بوده و خواهد بود و بلوغ و ظهور خرد به مشورت ظاهر.” نفس کوشش برای حصول صلح از طریق اقدامی مشورتی که آن حضرت توصیه فرموده می‌تواند چنان جوّ مساعد و مناسبی را در میان مردم جهان به وجود آورد که هیچ نیرویی نخواهد توانست مانع نتیجه‌ی موفّقیّت‌آمیز نهایی آن گردد.

حضرت عبدالبهاء، فرزند حضرت بهاءاللّه و مبیّن منصوص تعالیم آن حضرت، در باره‌ی دستورالعمل این مجمع جهانی چنین می‌فرماید: “مسئلۀ صلح عمومی را در میدان مشورت گذارند و به جمیع وسایل و وسایط تشبّث نموده عقد انجمن دول عالم نمایند و یک معاهده‌ی قویّه و میثاق و شروط محکمه‌ی ثابته تأسیس نمایند و اعلان نموده به اتّفاق عموم هیئت بشریّه مؤکّد فرمایند. این امر اتمّ اقوم را که فی‌الحقیقه سبب آسایش آفرینش است کلّ سکّان ارض مقدّس شمرده جمیع قوای عالم متوجّه ثبوت و بقای این عهد اعظم باشد و در این معاهده‌ی عمومیّه تعیین و تحدید حدود و ثغور هر دولتی گردد و توضیع روش و حرکت هر حکومتی شود و جمیع معاهدات و مناسبات دولیّه و روابط و ضوابط مابین هیئت حکومتیّه‌ی بشریّه مقرّر و معیّن گردد. و کذلک قوّه‌ی حربیّه‌ی هر حکومتی به حدّی معلوم مخصّص شود چه اگر تدارکات محاربه و قوای عسکریّه‌ی دولتی ازدیاد یابد سبب توهّم دول سایره گردد. باری اصل مبنای این عهد قویم را بر آن قرار دهند که اگر دولتی از دول من‌بعد شرطی از شروط را فسخ نماید کلّ دول عالم بر اضمحلال او قیام نمایند بلکه هیئت بشریّه به کمال قوّت بر تدمیر آن حکومت برخیزد. اگر جسم مریض عالم به این داروی اعظم موفّق گردد البتّه اعتدال کلّی کسب نموده به شفای باقی دائمی فایز گردد.”

انعقاد این مجمع عظیم خیلی به تأخیر افتاده است.

با قلوبی مشتاق، از رهبران تمام کشورها تمنّا می‌نماییم که این فرصت مناسب را مغتنم شمارند و برای تشکیل این مجمع جهانی گام‌های برگشت‌ناپذیری بردارند. تمام نیروهای تاریخ، نوع بشر را به سوی این اقدام که نشانه‌ی ابدی طلوع صبح بلوغ عالم انسانی خواهد بود سوق می‌دهد، بلوغی که بشریّت قرن‌ها در انتظار آن بسر برده است.

آیا سازمان ملل متّحد، با پشتیبانی کامل تمام اعضایش، برای تحقّق مقاصد عالیه‌ی این والاترین مجمع قیام نخواهد کرد؟

سزاوار است که زنان و مردان، جوانان و کودکان در همه جا فواید جاودانه‌ای را که این اقدام ضروری برای تمام مردمان در بر خواهد داشت دریابند و بانگ موافقت مشتاقانه‌ی خویش را به گوش جهانیان رسانند. امید وطید ما آنست که نسل حاضر آن نسلی باشد که این مرحله‌ی شکوه‌مند در فرایند تکامل حیات اجتماعی بر روی کره‌ی زمین را آغاز می‌نماید.

سرچشمه‌ی خوش‌بینی ما بینشی است که از پایان دادن به جنگ و ایجاد سازمان‌های همکاری بین‌المللی فراتر می‌رود. حضرت بهاءاللّه تأکید می‌فرمایند که صلح پایدار در بین ملّت‌ها هرچند مرحله‌ای مهم و ضروری است امّا هدف غاییِ تکامل اجتماعی نوع انسان نیست. ورای متارکه‌ی اجباری اوّلیّه‌ی جنگ از ترس فاجعه‌ جنگ اتمی، ورای امضای پیمان صلح سیاسی از روی اکراه در بین کشورهای رقیب و مظنون به یکدیگر، ورای ترتیبات عملی برای امنیّت و هم‌زیستی، و ورای حتّی آزمون‌های بسیاری در زمینه‌ی همکاری که در اثر این اقدامات میسّر خواهد شد، متعالی‌ترین هدف غایی، اتّحاد اهل عالم در یک خانواده‌ی جهانی است.

برای دسترسی به متن کامل بیانیه بیت العدل اعظم خطاب به اهل عالم با نام “وعده صلح جهانی” اینجا کلیک کنید.