ای دوست لسانی من
قدری تامل اختیار کن هرگز شنیدهای که یار و اغیار در قلبی بگنجد؟ پس اغیار را بران تا جانان به منزل خود در آید.
فقره بیست و ششم کلمات مکنونه فارسی
