اصول اعتقادی آئین بهائی: رحمانیّت انسانی

بدیهی است که مخالفت با شریعت الهی پس از تولّد آدمی و به حقیقت پس از وصول به سّن بلوغ میسّر است. لذا آدمی مادرزاد گناهکار نیست. در طول زندگی آلوده به گناه می‌شود. این حقیقتی است که آثار مقدّس بهائی به جهانیان تعلیم می‌دهد. بدیهی است که همۀ مظاهر الهیّه‌، پیامبران الهی، برای تربیت نوع انسان و تطهیر آدمیان از گناهان ظاهر گشته‌اند. تربیت روحانی یقیناْ مانع از ارتکاب گناه است و یا بار گناهان را کاهش می‌دهد. گناه یک مفهوم عامّ و شامل است و تخلّف از مقرّراتی است که مظهر الهی به ارادۀ ربّانی به جهت سعادت فردی و رفاه اجتماعی وضع می‌نماید. مفهوم جرم با مفهوم گناه از چند جهت شباهت و ارتباط دارد ولیکن از لحاظ حقوق‌شناسی و جرم‌شناسی، جرم عمل یا ترک عملی است که بر پایۀ عنصر عمد و یا شبه‌عمد بر خلاف مقرّرات جزائی یک نظام حکومتی خاصّ انجام می‌یابد. در بسیاری از موارد عمل یا ترک عمل خاصّی جرم محسوب نمی‌شود ولیکن گناه است. در کدام مجموعۀ قانون جزاء، ریاء و غرور مجازات دارد. درکدام مجموعۀ قانون جزاء نفوس انسانی به خضوع، سخاوت و بخشش بر فقیران تشویق گردیده‌اند و بخل و خسّت خلاف تلقّی گردیده است.

برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.