ستاره چشمک زن

در این قسمت با خانم ژینوس نعمت، بنیان‌گذار هواشناسی در ایران آشنا می‌شیم و از سرگذشت ایشون در یکی از سیاه‌ترین دوره‌های تاریخ ایران، می‌شنویم.

***

می‌دونم تو خیلی از قسمت‌ها راجع به زنانی گفتم که سخت‌تر از بقیه به اهدافشون رسیدن. به نظرم هر قدر هم که بگیم باز کمه. تو این جهان بزرگ هر تکه‌ای داستان خودش رو داره. خیلی وقت ها مقصد آدم‌ها یکیه ولی راه رسیدن به مقصدشون زیاده. یکی به راحتی شروع میکنه به قدم گداشتن تو یه مسیر هموار، یکی وارد هزارتوی رسیدن به هدف هاش میشه. ولی چیزی که متاسفانه در همه جاهای دنیا هنوز که هنوزه باهاش روبه روییم، اینه که راهی که زن‌ها طی می‌کنند اغلب دشوارتره و اولین شدن ها برای زنان همیشه سخت تر از مردان بوده.

جهان ما با تمام زیبایی‌هایی که در درونش نهفته، گاهی لحظه‌های سیاهی بر خودش دیده. همیشه بودند مردمان و سیاستمدارانی که با ناعدالتی تمام، این هزارتوهای رسیدن به هدف رو از چیزی که بوده سخت‌تر کردند و از سوی دیگه اما، بودند و هستند مردمانی از جنس نور و آزادی که با سختی‌ها می‌جنگند و باور دارند که برای رسیدن به حقیقت هیچ مسیری غیر ممکن نیست.

ژینوس نعمت محمودی در سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد. مادرشون کمالیه اجزاچی معلم مدرسهٔ تربیت دختران و پدرش جناب نعمت بنیان‌گذار گراورسازی که همون چاپ هنریه در ایران بود. ژینوس در نوزده سالگی با هوشنگ محمودی ازدواج کرد و ثمرهٔ این ازدواج دو دختر به نام‌های مونا و آیدا و یک پسر به نام آرتین بود. همسرشون هم عضو محفل ملی بهائیان ایران بود. بعد از اتمام دبستان و دبیرستان، در دانشکدۀ فیزیک دانشگاه تهران تحصیل کرد و فوق‌لیسانس هواشناسی گرفت.

قبل از آن‌که سازمان هواشناسی در ایران تشکیل بشه، ژینوس سرپرست تحقیق و تعلیم علوم جوّی هواشناسی بود. در واقع، ژینوس نعمت محمودی کارش رو به عنوان اولین زن هواشناس ایرانی با سمتِ پیش بینِ ارشد، شروع کرد و هم‌زمان به عنوان اولین رئیس مدرسه هواشناسی کارش رو ادامه داد. ایشون نمایندگی ایران رو تو بسیاری از کنفرانس‌های بین المللی به عهده داشتند. ژینوس محمودی برای اولین بار در ایران به تحقیق و پژوهش در استفاده از اشعه آفتاب برای مصارف حرارتی پرداخت و مقدمات بهره‌ برداری از اون رو فراهم کرد و به علت تخصص، شایستگی و پشتکاری که از خودش نشون داد تونست سمت ریاست سازمان هواشناسی کشور که در آن زمان شاخه‌ای از وزارت جنگ شناخته می‌شد رو به دست بیاره.

از خدمات مهمی که خانم نعمت محمودی برای هواشناسی ایران انجام داد تهیه «اطلس اقلیمی ایران» بود که حاصل ۱۵ سال تحقیقاتش رو در اون نوشته بود. مونا محمودی، دختر ژینوس در مصاحبه ای گفته بود «مادرم در دفتر هواشناسی فرودگاه مهرآباد به آسمان خیره می‌شد و می‌گفت که هر کاری برای هواشناسی می‌کنم، به عشق این سرزمین و مردم است.» با همین عشق به ایران و مردم ایران بود که سازمان هواشناسی ایران رو از یک اتاق کوچک در فرودگاه مهرآباد، با زحمات طاقت‌فرسا، تبدیل به یک سازمان مجهز کرد.

ژینوس نعمت محمودی در مقاطع مختلف عضو محفل روحانی محلی تهران و گوهردشت بود. اگر بخوام محافل ملی و محلی رو براتون توضیح بدم میشه گفت که محفل روحانی محلی گروهی نه نفره هست که سالانه با رأی بهائیانی که بالای 18 سال هستند در هر شهر یا روستا انتخاب می‌شن و مسئول رسیدگی به امور جاری جامعه بهائی تو اون محل هستند.

محفل روحانی ملی هم گروهی نه نفره هست که سالانه با رأی نمایندگان بهائی در هر کشور انتخاب میشن و مسئول رسیدگی به امور جاری جامعه بهائی در اون کشورند.

ژینوس محمودی در کنار فعالیت‌های اداری به فعالیت‌های اجتماعی هم می‌پرداخت. ایشون در مسافر‌ت‌های کاری که به نقاط مختلف ایران داشتند، پیگیر حقوق برابر برای زنان ایرانی بودند. خانم محمودی عضو انجمن «زونتا» (زنان تحصیل‌کرده در امور صلح) و رئیس انجمن «صلح دیهیم» بود و ریاست هیات مدیره «جمعیت زنان وزارت راه و هواشناسی» رو هم برعهده داشتند. از دیگر فعالیت‌های اجتماعی ژینوس محمودی، به عنوان نمایندهٔ ایران، شرکت در کنفرانس‌های بین‌المللی هواشناسی و مبارزه با آلودگی هوا بود.