امید

امید به «آمدن روزهای خوب» خیلی خوب و کمرنگ است. کمی هم شبیه حرف‌هایی است که مجری‌های رادیو می‌زنند. پیش خودمان فکر می‌کنیم برای این است که می‌خواهند دلمان را به یک چیزی خوش کنند. حواسمان را پرت کنند یا حداقل کاری کنند که پیش خودمان فکر کنیم این بار دیگر همه‌چیز فرق دارد و روز خوب، خودش با زبان خوش و با پای خودش می‌آید. اما امید واقعی چیست؟