سروده‌ای به مناسبت سالروز شهادت حضرت باب

سروده‌ای به مناسبت سالروز شهادت حضرت باب.

برای دسترسی به نسخه دیداری برنامه کلیک کنید.

***

یه عاشقی که تو چشاش هزار و یک نشونه داشت

اون که تموم عمرشو به پای آدما گذاشت

یه وعده همیشگی که از خدا رسیده بود

تو خلوت یه آسمون، یه نور تازه دیده بود

زمین قلب آدما دشتای خشک روزگار

یکی رسید و سبز شد، یکی رسید پر از بهار

دری به دنیای جدید، یه پنجره به آسمون

رها کننده بشر از التهاب این زمون

دنیا می‌افتی به عذاب با مهربونا بد نکن

این همه دعوت شدنت به روشنی رو رد نکن

دنیا چیکار کردی تو باز با اونی که عشقو آورد

اونی که لحظه لحظه‌هاش برای ما غصه می‌خورد

اومد و حرفی تازه زد با یک بشارت جدید

اما از این دنیا به جز بلا و بی‌مهری ندید

دنیا می‌افتی به عذاب با مهربونا بد نکن

این همه دعوت شدنت به روشنی رو رد نکن

دنیا چیکار کردی تو باز، با اونی که عشقو آورد

اونی که لحظه لحظه‌هاش، برای ما غصه می‌خورد