هدف از زندگی ما شناخت و عشق به خداوند و حرکت در جهت نزدیک‌تر شدن به اوست. ما با بازتاب صفات الهی چون عشق، محبت، سخاوت، عدالت و بخشش در رفتار خود در راستای این هدف تلاش می‌کنیم. با خدمت محبت‌آمیز و خالصانه و با در اختیار قرار دادن وقت، انرژی، دانش، و منابع مالی خود به دیگران، والاترین هدف زندگی خود را به انجام می‌رسانیم. به طور طبیعی، میل به بخشندگی در ما از عشق به خداوند و قدردانی از او سرچشمه می‌گیرد.
همین طور که این عشق و احساس قدرشناسی قلبمان را آکنده می‌سازد، سخاوت در الگوهای رفتاری ما ظاهر می‌شود. وقتی به خاطر عشق به خدا به دیگران خدمت می‌کنیم، آنچه در قلب ما انگیزه ایجاد می‌کند نه امید پاداش و مکافات است و نه ترس از مجازات. زندگی سرشار از خدمت به بشریت، نشانی از احساس فروتنی و انقطاع است نه منافع شخصی یا خودنمایی.
