فقره شصت و دوم

ای پسر خاک

از خمر بی‌مثال محبوب لایزال چشم مپوش و به خمر کدره فانیه چشم مگشا. از دست ساقی احدیه، کؤوس باقیه برگیر تا همه هوش شوی و از سروش غیب معنوی شنوی. بگو ای پست فطرتان از شراب باقی قدسم چرا به آب فانی رجوع نمودید.