مرور دو مقاله «راهپیمایی زنان پیام‌آور آینده» و «هر چه ثروت بیشتر مسئولیّت هم بیشتر».
***
فرزاد: دوستان سلام؛ با یک برنامه‌ی دیگه از مجموعه «آموزه‌های نو»، به اتفاق پریسا، با شما هستیم.
پریسا: سلام من رو هم از استودیوی رادیو پیام دوست در کانادا پذیرا باشید. امروز هم دو مقاله دیگر از وبسایت BahaiTeachings.org را با شما مرور می‌کنیم. مقالۀ اول برنامه امروز:
فرزاد: «راهپیمایی زنان: پیام‌آور آینده؟»، نوشتۀ آن گوردون پری.
پریسا: و عنوان مقالۀ دوم امروز که آن را دیوید لنگنس نوشته «هرچه ثروت بیش، مسئولیت هم بیشتر» است.
فرزاد: دوستان، قبل از اینکه به سراغ این مقاله برویم، می‌خواهیم یک بار دیگر خواهش کنیم که به فیسبوک و تلگرام سرویس رسانه‌ای فارسی بهائی سر بزنید و درباره‌ی مقاله‌ها نظر بدهید.
پریسا: آدرس صفحه‌ی فیسبوک و تلگرام‌مان را در آخر همین برنامه یک بار دیگر به اطلاع شما می‌رسانیم.
فرزاد: در ضمن، از این به بعد، برنامه‌های «آموزه‌های نو» از طریق ساندکلاد سرویس رسانه‌ای فارسی بهائی هم قابل دسترسی است.
پریسا: دوستان، لطفا با برنامه امروز ما همراه باشید.
فرزاد: پریسا، ظاهرا موضوع مقاله اول این برنامه درباره یکی از اتفاقات مهمی هست که همین چند وقت پیش در بسیاری از کشورهای جهان افتاد و احتمالا آیندگان از اون به عنوان یک واقعه مهم تاریخی یاد خواهند کرد.
پریسا: بله، عنوان مقاله: راهپیمایی زنان، پنجره‌ای به آینده؟ است که اون رو ان گوردون پری نوشته.
پریسا: مقاله امروز رو ان گوردون پری نوشته که در زیباییشناسی مدرک دکتری دارد و در مؤسسه هنر دالاس علوم انسانی از جمله درک فیلم درس می‌دهد. او به همراه شوهرش، تیم پری، فیلم مستندی ساخته است با عنوان: سفر پرفروغ: عبدالبهاء در آمریکا. این فیلم به تازگی به فارسی هم برگردانده شده.
فرزاد: خوب بهتره شنونده‌ها رو بیشتر از این منتظر نذاریم و بریم سر اصل مطلب.
پریسا: احتمالا شنونده‌های برنامه در رسانه‌های اجتماعی، عکس‌های زیادی از راهپیمایی زنان در ۲۱ ام ژانویه دیدن و اخبارش رو از این ور و اون ور شنیدن.
فرزاد: ظاهرا به نوعی این یکی از بزرگترین راهپیمایی‌هایی بوده که تا حالا در تاریخ اتفاق افتاده. اینطور که می‌گن در مجموع ۶۷۰ راهپیمایی در ۳۰ کشور جهان.
پریسا: انگیزه اصلی این راهپیمایی حقوق بشر بوده که در ۷ قاره جهان با حضور تعداد زیادی از فعالان حقوق بشری، حامیان و مردم عادی برگزار شده.
فرزاد: تعداد زیادی عکس پخش شده از پوسترهایی که شرکت‌کننده‌ها در دست داشته‌اند. مثلا، پسر بچه‌ای در سیدنی استرالیا پوستری در دست داشته با این مضمون: «من به خاطر مادر و تمام دوستانم که دختر هستن در راهپیمایی شرکت می‌کنم.» یا در کیپ تاون آفریقا عکسی از پوستری گرفته شده که درش این عبارت نوشته شده: «حقوق زنان همون حقوق بشره.»
پریسا: راستش رو بخوای به نظر من این راهپیمایی یکی از زیباترین اتفاقایی هست که می‌تونست تو این زمان بیوفته. به نظرم باعث شد که مردم دنیا یکبار دیگه احساس نزدیک بودن و تلاش برای رسیدن به یک هدف مشترک رو با هم تجربه کنن. اینکه زنان و مردان با دختران و پسرانشون دوشادوش هم برای برابری راهپیمایی کردن غرور آفرینه و نشون می‌ده که بشر به مرحله جدیدی از بلوغ رسیده.
فرزاد: ظاهرا تو هم خیلی تحت تاثیر این واقعه تاریخی قرار گرفتی.
پریسا: چطور؟
فرزاد: طرز حرف زدنت خیلی ادبی شده.
پریسا: راستش رو بخوای این روزها انقدر درگیر اتفاقات کوچک روزمره هستم که اصلا نفهمیدم قراره همچین اتفاقی بیوفته تا اینکه عکس‌هایی رو که یکی از دوستام که اتفاقا اون هم با شوهر و دختر ۳ سالش شرکت کرده بودن رو تو صفحه اینستاگرامش دیدم. بعد افتادم دنبالش که درباره‌اش بیشتر بخونم. اول به نظرم اومد این یک راهپیمایی سیاسیه در راستای بحث‌هایی که در دوران انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیش اومد. که باز هم باید بگم امسال خیلی دنبال نکردم به همون دلیلی مشغولیت زیاد. فکر می‌کنم نمی‌شه منکر شد که یکی از دلایل اولیه این گردهمایی اتفاقاتی بوده که در دوران انتخابات ریاست جمهوری آمریکا افتاد. اما به نظرم این راهپیمایی که در سراسر دنیا برگزار شد خیلی فراتر از واکنش به اتفاق‌های سیاسی بود.
…
