قسمت ۱۹
مقاله‌ی اول «برای این نوجوانان هر روز، روز زمین است» نوشته‌ی شادی طلوعی والاس و مقاله‌ی دوم «چطور هنر، جامعه را متعالی می‌کند» نوشته‌ی ژاکلین کِلِر.
***
پریسا: دوستان سلام و صد سلام از استودیوی سرویس رسانه‌‌ای فارسی بهائی در کانادا. من پریسا هستم و به همراه همکارم
فرزاد: فرزاد
پریسا: این قسمت از برنامهی آموزه‌های نو رو با دو مقاله
فرزاد: طبق روال معمول
پریسا: تقدیمتون می‌کنیم.
فرزاد: مقاله‌ی اول عنوانش هست: «برای این نوجوانان هر روز روز زمین است» نوشته‌ی شادی طلوعی والاس
پریسا: و مقاله‌ی دوم «چطور هنر جامعه را متعالی می‌کند» نوشته‌ی ژاکلین کِلِر.
فرزاد: دوستان با برنامهی این هفته‌ی ما همراه باشید.
پریسا: دوستان شادی طلوعی والاس که معرف حضورتون هست. شادی لیسانس در رشته‌ی ارتباطات داره، ویراستار مقالات هنری وب سایت بهائی تیچینگز هست و در ضمن آهنگساز، نوازنده و خواننده‌ی چیره‌دستی هم هست.
فرزاد: شادی این مقاله رو بر اساس تجربه‌ی شخصی‌اش از کلاس‌های هفتگی‌ای که با نوجوانان محله‌اش داره نوشته.
پریسا: اینطور که در مقاله‌ش میگه او و همسرش این کلاس‌ها رو هفته‌ای یکبار در منزلشون برگزار می‌کنن. در یکی از این جمع‌ها یکی از نوجوانان از نگرانیش از آلودگی میگه و اینکه چطور بی‌‌توجهی انسان‌ها طبیعت رو به خطر انداخته و در حال تخریبش هست.
فرزاد: آفرین به این نوجوان که چنین نگرانی مهمی داره و درباره‌ش توی گروه همسن و سالاش حرف زده.
پریسا: پس بقیه‌اش رو گوش کن تا ببینی چطور این گروه نوجوانان از این فرصت استفاده می‌کنن برای ایجاد تغییر در زندگی خودشون و اطرافیان‌شون.
فرزاد: بفرمایید. ما و شنوندگان سراپا گوشیم.
پریسا: جمع با مشورت به این نتیجه می‌رسن که می‌خوان در کمک به حل این مشکل سهمی هر چند کوچک داشته باشن. کمی تحقیق می‌کنن و می‌بینن که کیسه‌ی پلاستیکی، همین پلاستیک‌هایی که مصرف روزانه دارن و توش مثلاً ساندویچ و میوه می‌ذاریم و می‌بریم سرِ کار یا مدرسه، به‌دلیل اینکه خیلی طول می‌کشه تا تجزیه بشن تبدیل به یک معضل شدن.
فرزاد: بذار حدس بزنم، تصمیم می‌گیرن کیسه‌های چند بار مصرف تهیه کنن. مثل کیسه‌های خریدی که این روزها توی فروشگاه‌ها خیلی متداول شده.
پریسا: درست حدس زدی. اما قضیه خیلی جالب‌تر از این حرف‌هاست.
فرزاد: چطور؟
پریسا: چون بحثِ کیسه‌ی پلاستیک در سایزهای کوچیک‌تره. مثلا اگر خودت باشی حاضری کیسه‌ای که دیروز توش ساندویچ‌ات رو برده بودی مدرسه یا سر کار، امروز دوباره استفاده کنی؟
فرزاد: شاید نه.
پریسا: به هر حال، گروه نوجوانان محله‌ی شادی تصمیم می‌گیرن یاد بگیرن چطور کیسه‌های چند بار مصرف درست کنن. می‌گردند و در یوتوب کانال کسی رو پیدا می‌کنن که یاد می‌داده چطور با پارچه و موم کیسه‌های چند بار مصرف درست کنن. نوجوان‌ها هم تعدادی از اون‌ها رو برای خودشون و اطرافیان‌شون تهیه می‌کنن.
فرزاد: جالبه. تو ویدیوی آموزشی رو دیدی؟
پریسا: بله و راستش رو بخوای اولش فکر کردم که هنوز کیسه‌ی پلاستیک رو ترجیح می‌دم.
فرزاد: خوب طرز تهیه رو بگو تا ببینیم نظر من و شنونده‌ها چیه. در ضمن یادت باشه لینکش رو هم با شنوندگان به اشتراک بذاریم که اگر علاقمند بودند برن ببینن و یاد بگیرن.
پریسا: باشه. مواد لازم: پارچه نازک. مقداری موم و کاغذهای مخصوص شیرینی‌پزی و اتو.
فرزاد: اتو؟
پریسا: بله. اول یک لایه کاغذ مخصوص شیرینی‌پزی می‌ذاریم، بعد پارچه‌ی نازک و دوباره روش رو با کاغذ شیرینی‌پزی می‌پوشونیم. اونوقت روی کاغذ موم رو رنده می‌کنیم و اوتو می‌کنیم تا وقتی که تمام موم‌ها جذب بشن.
فرزاد: اونوقت این کیسه‌ها شکننده نیستند؟
پریسا: نه، نکته مهم اینه که می‌تونی پارچه‌ها رو به اشکال مختلف بچینی، کیسه‌ها رو به هر فرمی که خواستی می‌تونی تا کنی و جالب‌تر از همه اینکه قابل شستشو هستن.
فرزاد: جل الاخالق. تا خودم ویدیوش رو نبینم، نمی‌تونم تصور کنم چی از آب در‌میاد و اصلا دلم می‌خواد غذایی توش بذارم و ببرم سرکار یا اصلا ترجیح می‌دم استعفا بدم و خونه بمونم.
پریسا: تو همین فرصت کوتاهی که داریم تا برای قسمت بعد آماده بشیم، لینکش رو برات پیدا می‌کنم و می‌فرستم که بعد از برنامه نگاه کنی.
فرزاد: فکر نمی‌کنی اگر این نوجوون‌ها کیسه پلاستیک‌هایی اختراع می‌کردن که زود تجزیه بشود و به چرخه‌ی طبیعت برگردد، کار برای همه‌مون راحت‌تر بود؟
پریسا: چرا. بهت قول می‌دم این نوجوون‌ها به اونجا هم می‌رسن. اما تا اون موقع فعلاً این ویدیو رو نگاه کن و این کیسه‌ها رو خودت تو خونه درست کن.
…
