اگه چطور بشه دندوناتونو به هم فشار میدین و با مشتای گره کرده و نفسهای کوتاه شده و چشمای تنگ شده به روبرو زل میزنین و گاهی با صدای بلند ولی بیشتر وقتا خیلی یواش، یه جوری که کسی نشنوه، به طرف میگین :«ای بی انصاااف!…»
