قسمت ۱۵
مقاله‌ی اول با عنوان «خانه‌ی حقیقی شما کجاست؟» نوشته‌ی شادی طلوعی والاس؛ و مقاله‌ی دوم «خانه‌‌تکانی روح» نوشته‌ی جنیفر کمپبل.
***
پریسا: دوستان سلام، امیدوارم سلامت و خوش و خرم باشید.
فرزاد: اگر از احوال ما جویا باشید ملالی نیست به جز دوری از شما.
پریسا: دوستان این هفته هم قراره یکی دیگه از پادکست‌های وب سایت بهائی تیچینگز را با هم مرور کنیم.
فرزاد: در پادکست این برنامه، شادی طلوعی والاس با سعید گرانفر و هنری لاپه، آرشیتکت‌های اولین مشرق‌الاذکار پاپوآ گینه‌ی نو گفتگو می‌کند.
پریسا: همونطور که اول برنامه گفتیم در این برنامه براتون خلاصه‌ی مصاحبه‌ی شادی طلوعی والاس با سعید گرانفر و هنری لاپه، آرشیتکت‌های اولین مشرق‌الاذکار پاپوآ گینه‌ی نو رو می‌گیم.
فرزاد: شاید بد نباشد برای بعضی از شنونده‌ها که ندانند مشرق‌الاذکار چه جایی است، توضیحی بدهی.
پریسا: حتما. مشرق‌الاذکار جای دعا و عبادت است مثل هر معبد دیگه‌ای. با این تفاوت که افراد از هر دین و پیشینه‌ی مذهبی می‌توانند به اونجا برن و به رسم و سنت خودشان با خدا دعا و مناجات کنند.
فرزاد: با اینکه مشرق‌الاذکار محل عبادت است اما در حقیقت جایی است که به فعالیت‌های دیگه هم در اطرافش سر و سامان می‌دهد.
پریسا: درسته. حضرت عبدالبهاء فرزند ارشد حضرت بهاءالله توضیح داده‌اند که مشرق‌الاذکار باید مرکزی باشد برای فراهم کردن امکانات آموزشی، بهداشتی، و سایر خدمات برای پیشرفت اجتماعی و اقتصادیِ جامعه. و البته باید به امور نیازمندان هم رسیدگی کند.
فرزاد: به همین دلیل است که حضرت عبدالبهاء توصیه می‌کنند جاهایی مثل بیمارستان، مدرسه، دانشگاه، داروخانه و مسافرخانه به تدریج به بنای مرکزی مشرق‌الاذکار اضافه شوند.
پریسا: و تا الآن 8 مشرق‌الاذکار ساخته شده که هر کدوم‌شون در یکی از قاره‌ها هستن.
فرزاد: مشرق‌الاذکار پاپوآ گینه‌ی نو همان‌طور که از اسمش پیداست در کشوری به‌همین اسم، واقع در قاره‌ی اقیانوسیه، شمال استرالیا و شرق اندونزی و در شهر پورت مورزبی ساخته میشه.
پریسا: گفتگوی شادی با سعید گرانفر و هنری لاپه زمانی انجام شده که مشرق‌الاذکار در مراحل ساخت بوده و این دو آرشیتکت از مراحل انتخاب محل و ایده‌ی ساختش برای شادی گفتن. همین‌طور اظهار امیدواری کردن که ساخت این مشرق‌الاذکار در سال ۲۰۲۱ به پایان برسه.
فرزاد: در بخش کوتاهی که براتون پخش کردیم، صدای سعید گرانفر رو شنیدین که درباره‌ی نحوه‌ی انتخاب محل ساخت مشرق‌الاذکار حرف می‌زد. او میگه زمین مشرق‌الاذکار فقط چند دقیقه با یکی از مراکز اصلی شهر فاصله داره. حدود یک سال قبل از اینکه کار بنا رو شروع کنن یک چتر بزرگ بمبو به اندازه‌ی مشرق‌الذکار که حدود ۱۲-۱۳ متر ارتفاع داشته در محل ساخت قرار میدن و بعد با ماشین دور تا دور اون منطقه می‌گردن تا ببین چقدر مشرق‌الاذکار از اطراف دیده خواهد شد. و متوجه میشن که چتر بمبو از تمام خیابان‌های اصلی که به آن منتهی میشه پیداست.
پریسا: ادامه‌ی مصاحبه رو براتون پخش نکردیم که هنری میگه که به نظر اون‌ها انتخاب این محل با تاییدات الهی بوده چون به تازگی دولت پروژ‌ه‌هایی در زمینه‌ی راه و وسائل حمل و نقل در اون محل راه‌اندازی کرده که تا ۳ سال پیش هیچ برنامه‌ای براش نداشته.
فرزاد: یعنی قراره آنجا محل تردد آدم‌های زیادی بشود.
پریسا: درسته. و هنری و سعید این رو به فال نیک می‌گیرن که ساختمان مشرق‌الذکار در جایی قرار گرفته که تمام این افراد با گویش‌های متفاوت می‌تونن به راحتی به اون محل برن و به زبان خودشان دعا و نیایش کنن.
فرزاد: قبل از اینکه بیشتر وارد جزییات ایده‌ی مشرق‌الاذکار بشیم، چرا این مشرق‌الاذکار را در آن کشور ساخته‌اند؟ مگر چقدر بهائی دارد؟ می‌توانی کمی از تاریخچه‌ی بهائی‌ها در پاپوآ گینه‌ی نو برای شنونده‌‌هامون بگی؟
پریسا: در سال‌های ۱۹۵۰ یک خانم بهائی استرالیایی به‌نام ویولت هانکی به پاپوآ مهاجرت می‌کنه و دیانت بهائی رو به مردم اونجا معرفی می‌کنه. در حال حاضر حدود ۶۰ هزار بهائی در پاپوآ گینه‌ی نو زندگی می‌کنن.
پریسا: می‌دانید که مشرق‌الاذکارهای بهائی با اینکه هر کدام شکل خاصی دارند، امّا از لحاظ معماری باید همه از اصولی کلی تبعیت کنند. مشرق‌الاذکارهای بهائی باید نُه وجه داشته باشند.
فرزاد: و اگر چه همه‌ی مشرق‌الاذکارهایی که تا به حال ساخته شده‌اند یک گنبد مرکزی دارند، داشتن گنبد شرط لازم در ساختمان مشرق‌الاذکار نیست.
پریسا: مشرق‌الاذکارهایی که تا حالا ساخته شده، به لحاظ شکل ظاهری و طراحی، نوع مواد و مصالح و محوطه‌سازی از همدیگر متفاوتند.
…
