زنان و بیت‌العدل
اگر شرایط زمانی و مکانی ظهور آئین بهائی را در نظر بیاوریم چشم‌انداز وسیع‌تری به دست خواهیم آورد تا جدید بودن تعالیم‌اش را بهتر درک کنیم. نه فقط در دورانی که حضرت بهاءالله در وطن خویش ایران و نیز در ممالکی که در آن جا تبعید و زندانی بودند، رسالت خویش را اعلام نمودند، بلکه حتی هم اینک نیز مفهوم و جوهره تعالیم‌شان بسیار پیشرو و سنت‌شکنانه می‌باشد.
از آن جمله است یکی از تعالیم دوازده‌گانه بهائی: تساوی حقوق زن و مرد.
حضرت عبدالبهاء، تشریح‌کننده آثار حضرت بهاءالله در شرح و بسط این تعلیم، زن و مرد را به دو بال یک پرنده تشبیه می‌کنند که قدرت یکی و ضعف دیگری پرنده را از پرواز باز می‌دارد.
برای نشان دادن اهمیت تعلیم و تربیت و پرورش زنان، این طور بیان می‌کنند که اگر پدر و مادری صاحب دو فرزند باشند، یکی دختر و دیگری پسر و از لحاظ مالی استطاعت تعلیم و پرورش یکی از آن‌ها را داشته باشند، اولویت را باید به دخترشان بدهند. چرا که دختر امروز، مادر فرداست و اول مربی طفل مادر است.
به عقیدهٔ حضرت عبدالبهاء حضور زنان در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی، جنگ را محو می‌نماید. چرا که جنگ برای زنان و مادران یعنی کشته شدن فرزند و این یعنی تلاش برای خشکاندن ریشهٔ جنگ در جامعهٔ انسانی.
اما در این راستا در ارتباط با عدم امکان عضویت زنان در بالاترین مرجع روحانی و اداری جامعه جهانی بهائی یعنی بیت العدل اعظم، ما با یک سوال رو به رو می‌شویم.
آیا عدم عضویت زنان در بیت العدل اعظم مثالی نقض بر ادعای جامعه بهائی در ارتباط با اعتقاد به تساوی حقوق زن و مرد است؟
قسمت ۳۶ برنامه شنیداری صد پرسش، صد پاسخ به موضوع زنان و بیت العدل اعظم می‌پردازد.
نظرات و دیدگاه نویسنده این مطلب مستقل بوده و لزوما دیدگاه رسمی جامعه بهائی را منعکس نمی‌کند.
