قسمت ۱۳

مرور مقالۀ «چطور دو میلیارد نفر را سیر کنیم»، نوشتۀ هیو لاک، و مقالۀ «آیا با ۱۱ میلیارد نفر، صلح جهانی شدنی است؟»، نوشته پُل هِین­لی.

***

فرزاد: دوستان سلام؛ با یک برنامه‌ی دیگه از مجموعه «آموزه‌های نو»، به اتفاق پریسا، با شما هستیم.

پریسا: سلام من رو هم از استودیوی رادیو پیام دوست در کانادا پذیرا باشید. برای آن دسته از شنونده‌هایی که برای اولین بار برنامه ما رو می‌شنوند، خوبه این توضیح را بدیم که این برنامه هر بار دو مقاله از وب‎سایت BahaiTeachings.org را معرفی می‌کند. مقالۀ اول برنامه امروز:

فرزاد: «چطور دو میلیارد نفر را سیر کنیم»، نوشتۀ هیو لاک. و مقالۀ دوم:

پریسا: «آیا با 11 میلیارد نفر، صلح جهانی شدنی است؟»، نوشته پُل هِین­لی.

فرزاد: دوستان، قبل از اینکه به سراغ این مجموعه مقاله برویم، می­‌خواهیم یک بار دیگر خواهش کنیم که به فیس­بوک و تلگرام سرویس رسانه‌‌­ای فارسی بهائی سر بزنید و درباره­‌ی مقاله­‌ها نظر بدهید.

پریسا: آدرس صفحه­‌ی فیس­بوک و تلگرام‌مان را در آخر همین برنامه یک بار دیگر به اطلاع شما می­‌رسانیم.

فرزاد: دوستان، لطفا با برنامه امروز ما همراه باشید.

پریسا: اگر خاطرت باشد، توی یکی از برنامه­‌های فصل قبل، درباره­‌ی فقر و گرسنگی مفرط حرف زدیم.

فرزاد: بله. خوب یادم است. در آن برنامه گفتیم که حدود 800 میلیون نفر از مردم دنیا غذای کافی ندارند، یعنی تقریبا از هر 9 نفر، یک نفر از سوءتغذیه یا گرسنگی رنج می‌برد.

پریسا: درست است. اما این را هم گفتیم که خوشبختانه با برنامه­‌های سازمان ملل و نهادهای خیریه این مشکل روز به روز دارد کمتر می­‌شود.

فرزاد: به این هم اشاره کردیم که خیلی­‌ها معتقدند که مشکل سوءتغذیه و گرسنگی کمبود غذا در جهان نیست بلکه بیشتر نحوه­‌ی توزیع آن است. اما هر چقدر دورنمای آن مقاله روشن بود و به نظر می­‌رسید بالاخره روزی خواهد آمد که گرسنه­‌ای در جهان نباشد، عنوان مقاله‌­ی هی­یو لاک آدم را می­‌ترساند و همان کورسوی امیدی را هم که داشتیم از بین می­‌برد: «چطور دو میلیارد نفر را سیر کنیم»

پریسا: بله. گرچه شروع مقاله کمی ترسناک است اما در ادامه راه­‌حل­‌هایی هم می­‌بینیم.

فرزاد: خب، قضیه این دو میلیارد نفر چیست؟ ما که فقط 800 میلیون نفر گرسنه داشتیم. چطور این دو میلیارد بهش اضافه شد؟

پریسا: طبق اطلاعات موجود، در 30 سال آینده، جمعیت جهان از 7 میلیارد نفر به 9 میلیارد نفر می­رسد؛ یعنی یک جهش انفجاری در مدتی نسبتا کوتاه.

فرزاد: فکر نمی‌­کنم هیچ وقت چنین رشد سریعی در جمعیت جهان اتفاق افتاده باشد.

پریسا: ظاهرا نه.

فرزاد: خب، پس این دو میلیارد نفر از دل این محاسبه پیدا شدند!

پریسا: بله. حالا اگر این را هم در نظر بگیرید که به دلیل بالا رفتن درآمدها، رژیم غذایی ما خیلی متنوع‌­تر شده، آن وقت متوجه می­‌شویم که مسئلۀ تولید این همه غذا برای 2 میلیارد نفر دیگر، آن هم در طی 30 سال آینده، موضوعی نگران­‌کننده است.

فرزاد: درست وقتی که فکر می­‌کردیم مشکل گرسنگی را داریم بالاخره حل می­‌کنیم، مشکل بزرگ­تر و حادتری جلوی روی­مان سبز شده. حالا قرار است که این مشکل چطور حل بشود؟ در مورد گرسنگی گفته می­‌شد که مشکل کمبود و تولید غذا نیست؛ (بلکه) توزیع آن است. اما حتما تولید غذا برای دو میلیارد نفر مشکل بزرگی خواهد بود.

پریسا: دقیقا. این همان مشکلی­‌ست که هیو لاک در مقاله­‌اش درباره­‌ی آن صحبت می­‌کند.

فرزاد: خب، راه حل چیست؟

پریسا: به نظر هیو لاک، اگر می­‌خواهیم که بچه­‌ها و نوه‌­های ما با گرسنگی مواجه نشوند، باید به سرعت دست به کار بشویم. و چاره این کار در دست کسانی است که با وجود جمعیت زیادشان همیشه با مشکلات و بدبختی دست به گریبان بوده­‌اند، یعنی کشاورزان مزرعه‌­های کوچک در آسیا، جنوب صحرای آفریقا، و آمریکای لاتین. تعداد این مزرعه‌­های کوچک به 500 میلیون می­رسد.

فرزاد: اما این کشاورزها که همیشه از کمبود فناوری جدید و روش‌­های جدید بهره­‌وری در رنج بوده‌­اند. چطور چاره کار در دست آنهاست؟

پریسا: روی نکته‌­ی درستی دست گذاشتی. اما این را هم می­‌دانستی که همین مزرعه­‌های کوچک 80درصد غذای کشورهای خودشان را تأمین می‌­کنند.

فرزاد: خب، حالا قرار است چطوری غذای دو میلیارد نفر دیگر را هم تهیه کنند؟ اینها که همه‌­ی غذای کشورهای خودشان را هم نمی­‌توانند تأمین کنند.

…