قسمت ۱۷
مرور مجموعه مقالۀ «موسیقی و الهام»، نوشتۀ ماروین هالِدی.
***
فرزاد: دوستان سلام؛ با یک برنامه‌ی دیگه از مجموعه «آموزه‌های نو»، به اتفاق پریسا، با شما هستیم.
پریسا: سلام من رو هم از استودیوی رادیو پیام دوست در کانادا پذیرا باشید. برای آن دسته از شنونده‌هایی که برای اولین بار برنامه ما رو می‌شنوند، خوبه این توضیح را بدیم که این برنامه هر بار مقالههایی را از وبسایت BahaiTeachings.org معرفی می‌کند.
فرزاد: دوستان امروز هم به سراغ یک مجموعه مقاله رفتیم. این مجموعه مقاله رو که ماروین هالِدی نوشته، پریسا انتخاب کرده و در قسمت بعد بهتون معرفی می‌کنه.
پریسا: ماروین هالِدی نوازنده هست. سبکش جاز هست و سازش ساکسیفون التو. در بداهه‌نوازی مهارت فوق‌العاده‌ای داره و با ارکستر دیزی گلیپسی و دوک اگلینتون در آمریکا و اروپا تور داده.
فرزاد: دوستان، قبل از اینکه به سراغ این مجموعه مقاله برویم، می‌خواهیم یک بار دیگر از شما خواهش کنیم که به فیسبوک و تلگرام سرویس رسانه‌ای فارسی بهائی سر بزنید و درباره‌ی مقاله‌ها نظر بدهید.
پریسا: آدرس صفحه‌ی فیسبوک و تلگرام‌مان را در آخر همین برنامه یک بار دیگر به اطلاع شما می‌رسانیم.
فرزاد: دوستان، لطفا با برنامه امروز ما همراه باشید.
فرزاد: خوب پریسا موضوع مجموعه مقاله‌های این برنامه چیه؟
پریسا: فکر می‌کنم تو و شنونده‌ها تا الان از نویسندش حدس زده باشین که مربوط به موسیقی هست.
فرزاد: حدس می‌زدم. ولی حالا مطمئن شدم.
پریسا: موضوع اولین مقالش همون چیزی هست که همه ما اهل موسیقی باهاش روزانه دست و پنجه نرم می‌کنیم.
فرزاد: تمرین و اجرا و برنامه‌ریزی!؟
پریسا: اون که البته. اما منظورم نکته دیگه‌ای بود.
فرزاد: چی؟
پریسا: خوب توجه کردی که هر چی هم که نوازنده ماهری باشی و اجرای خوبی داشته باشی؛ یا آهنگ‌ساز باشی و بهترین کارت همین الان رو صحنه اجرا شده باشه، دست آخر همیشه یه عده هستن که ازت می‌پرسن خوب شما شغلت چیه؟ پول از کجا در می‌یاری؟
فرزاد: شاید یه دلیلش اینه که اکثر موسیقیدان‌های بزرگ که تو تاریخ ازشون یاد شده تو فقر و فاقه از این دنیا رفتن. احتمالا اون عده هم از روی دلسوزی این سؤال رو از شما موسیقیدان‌ها می‌کنن.
پریسا: ممکنه. اتفاقا هالِدی هم اولِ یکی از مقاله‌هاش رو با همین موضوع شروع می‌کنه. و در ادامه می‌گه که این آهنگسازها معمولا سال‌ها، و گاهی قرن‌ها بعد شناخته می‌شن و کارهاشون اجرا می‌شه و نسل‌های بعدی از اثر هنری‌ای که اون‌ها براشون به ارث گذاشتن بهره می‌برن، هم مادی و هم معنوی.
فرزاد: دقیقا، مثلا یوهان سباستیان باخ یکی از بزرگ‌ترین آهنگ‌سازان دنیا. اون وقتی از این دنیا رفت، جایی ناشناخته دفنش کردن. در دوران زندگیش آهنگ‌ساز و نوازنده کلیسا بود و از این طریق امرار معاش می‌کرد.
پریسا: هالِدی می‌گه حتی بچه‌های باخ هم آثارش رو خیلی نمی‌پسندیدن و می‌گفتن مذهبین. هالِدی ادامه می‌ده که تحقیقات زیادی در زمینه موسیقی انجام شده و به این نتیجه رسیدن که موسیقی‌های اولیه اکثرا مذهبی بودن و این داستان بر می‌گرده به دوران کریشنا و بودا.
فرزاد: خوب قصد هالِدی از این مقاله چیه؟
پریسا: هالِدی می‌گه قصدم اینه که بگم هنر نمایانگر تعالیم خالقمون در طول تاریخه. در ادامه می‌گه هنر به اوج شکوفاییش می‌رسه وقتی که دینی جدید می‌یاد. این موضوع در طول تاریخ بارها و بارها تکرار شده.
فرزاد: دقیقا هر بار که دین جدید اومده، سطح آگاهی بالا رفته، تکنولوژی پیشرفت کرده و هنر هم به همین مراتب به مرحله بالاتری از تکامل خودش رسیده.
پریسا: در آموزه‌های بهائی هنر مقام والایی دارد و حتی از موسیقی به عنوان نردبانی برای ارتقاء و تعالی روح تعریف و تمجید شده.
کامران: با این همه، فکر نمی‌کنم دستمزد و اعتبار شغلی آهنگسازها فرق چندانی کرده باشد. دعا می‌کنم فرجی بشه و نگرش جامعه هم نسبت به شما اهالی موسیقی و شغلتون عوض بشه.
پریسا: پناه بر خدا. امیدوارم این نگرش در بین اون دسته که فکر می‌کنن ما اهالی موسیقی بیکاریم عوض بشه. شاید هم باید چندتایی از ما با وضع و حال بهتری از این دنیا بریم تا این نگرش عوض بشه.
…
