فقره پنجاه و یکم

ای پسر کنیز من

در فقر اضطراب نشاید و در غنا اطمینان نباید. هر فقری را غنا در پی و هر غنا را فنا از عقب. ولکن فقر از ماسوی اللّه نعمتی است بزرگ، حقیر مشمارید. زیرا که در غایت آن، غنای باللّه رخ بگشاید. و در این مقام أنتم الفقراء مستور و کلمه‌ مبارکه‌ و اللّه هو الغنی، چون صبح صادق از افق قلب عاشق ظاهر و باهر و هویدا و آشکار شود و بر عرش غنا متمکن گردد و مقر یابد.