فقره بیستم

در سطر هشتم از اسطر قدس که در لوح پنجم از فردوس است می‌فرماید: ای مردگان فراش غفلت، قرن‌ها گذشت و عمر گرانمایه را به انتها رسانده‌اید و نفس پاکی از شما به ساحت قدس ما نیامد. در ابحر شرک مستغرقید و کلمه توحید بر زبان می‌رانید. مبغوض مرا محبوب خود دانسته‌اید و دشمن مرا دوست خود گرفته‌اید و در ارض من به کمال خرمی و سرور مشی می‌نمایید و غافل از آنکه زمین من از تو بیزار است و اشیای ارض از تو در گریز. اگر فی الجمله بصر بگشایی صد هزار حزن را از این سرور خوش‌تر دانی و فنا را از این حیات نیکوتر شمری.