نامۀ بیت العدل اعظم، خطاب به رهبران ادیان جهان – بخش ۵

دین چون مقصدش تهذیب اخلاق و ایجاد تعادل و هماهنگی در روابط بشری است در سراسر تاریخ در مقام مرجع نهائی برای معنا بخشیدن به زندگی عمل کرده است. دین در تمام اعصار صواب را ترویج نموده، خطا را نکوهش کرده و بینشی از استعدادهای بالقوّۀ ناشناخته در برابر انظار کسانی که دیدۀ بینا داشته‌اند قرار داده است. روح انسانی به مدد هدایات دین تشویق شده است که بر نقایص این جهان خاکی فائق گردد و قوای مکنونۀ خود را به کمال رساند. در عین حال، دین (religion) چنان‌که از معنای ریشۀ این لغت در زبان لاتین (ligare) بر می‌آید نیروی اصلی برای پیوند دادن مردمان مختلف به صورت جوامع بزرگ‌تر و پیچیده‌تری بوده است که از طریق آن، استعدادها و قابلیّت‌های شکوفا شدۀ فردی می‌تواند جلوه‌گر شود. مزیّت بزرگ‌ عصر حاضر چشم‌اندازی است که تمامی نوع انسان را قادر می‌سازد تا این فرایند تلطیف‌گر و تعالی‌بخش را به صورت یک پدیدۀ واحد مشاهده نماید، پدیدۀ رو به رو شدن‌ مکرّر جهان خاک با عالم پاک.

با الهام از این چشم‌انداز، جامعۀ بهائی از همان ابتدا مجدّانه مروّج فعّالیّت‌های بین‌ ادیانی بوده است. علاوه بر روابط ارزنده‌ای که بر اثر این فعّالیّت‌ها به وجود می‌آید، بهائیان تلاش پیروان ادیان مختلف را برای نزدیک شدن به یکدیگر اقدامی در راستای ارادۀ الهی برای نوع بشر مشاهده می‌نمایند، بشری که در آستانۀ مرحلۀ بلوغ جمعی خود می‌باشد. در این راه اعضای جامعۀ بهائی به ارائۀ هر نوع کمکِ ممکن ادامه خواهند داد. با این حال این را وظیفۀ خود نسبت به هم‌کاران‌مان در این اقدام مشترک می‌دانیم که عقیدۀ خویش را با صراحت بیان نماییم که اگر گفتمان بین ادیانی بخواهد کمک مؤثّری به درمان دردهایی که بشریّتِ ناامید را فرا گرفته بنماید باید اکنون با کمال صداقت و بدون طفره‌روی، آن حقیقت کلّی را که علّت ایجاد جنبش بین ادیانی بوده است بپذیرد، یعنی اینکه خدا یکی است و در ورای گوناگونی‌ جلوه‌های فرهنگی و تعبیرات انسانی، دین نیز یکی است.

با گذشت هر روز این خطر فزونی می‌یابد که شعلۀ تعصّبات دینی چنان آتشی در سراسر جهان برافروزد که عواقب موحش آن خارج از حدّ تصوّر است. حکومت‌های مدنی به تنهایی قادر به دفع چنین خطری نیستند. هم‌چنین نباید این امید واهی را در دل بپرورانیم که صرفاً دعوت به تساهل و تسامح می‌تواند مخاصماتی را که به نام خدا و دین صورت می‌گیرد فرو نشاند. حلّ این بحران مستلزم آنست که رهبری دینی مانند کسانی که راه‌ مقابله با تعصّبات ویران‌گر مشابهی از قبیل تعصّبات نژادی، جنسی و ملّی را به روی اجتماع گشودند، گذشته را با قاطعیّت کنار بگذارد. اِعمال نفوذ در امور وجدانی تنها وقتی قابل توجیه است که برای خدمت به رفاه نوع بشر باشد. و در این خطیرترین نقطۀ عطف در تاریخ تمدّن، نیازهای این خدمت کاملاً واضح است. حضرت بهاءالله تأکید می‌فرماید که “مقصود اصلاح عالم و راحت امم بوده. این اصلاح و راحت ظاهر نشود مگر به اتّحاد و اتّفاق.”

برای دسترسی به متن کامل نامه بیت العدل اعظم خطاب به رهبران ادیان جهان اینجا کلیک کنید.