خطابات نازله در عکّا به رؤسا و پادشاهان جهان – بخش ۴

ناپلئون سوّم مدّت بیست و هشت سال به عنوان مقتدرترین پادشاه اروپا با نهایت استبداد حکومت نمود. در جنگ معروف کریمه به مدد متّحدانش بر دولت مقتدر روسیّۀ تزاری غلبه نمود و شکست روسیّه بر شهرت و عظمت ناپلئون سوّم بسی افزود. ناپلئون سوّم در اجتماع عظیمی از نمایند گان مردم فرانسه گفته بود که ما صرفاً در اندیشۀ خویشتن نیستیم و اگر مظلومی در عالم یافت شود که از ستم ظالمان داد خواهی نماید به کمکش می‌‌شتابیم. از قلم حضرت بهاءالله در ادرنه لوح مبارکی خطاب به ناپلئون سوّم نازل و وسیلۀ سفیر فرانسه ارسال گردید.
در آن لوح مبارک بسیاری از مصائب و بلایای وارده بر حضرتشان و بهائیان مظلوم را توضیح فرموده‌اند. مدّتی گذشت و از پاسخ امپراتور فرانسه خبری نگشت. تا آن‌ که حضرت بهاءالله به عکّا تبعید و در سربازخانۀ آن شهر زندانی شدند. از وزیر امپراتور نامه‌ای واصل گردید که بخشی از آن به فارسی و بخش دیگر به زبان فرانسه نوشته شده بود. وزیر در آن نامه به محضر حضرت بهاءالله اظهار محبّت کرده بود و نوشته بود که نامۀ شما را با حضور وزیر امور خارجه به امپراتور رساندم و هر دوی ما تفصیل قضایا را در حضور امپراتور بیان نمودیم. نامه را گرفت ولیکن تا کنون جواب نداده است. البتّه ما به وزیر مختار دولت فرانسه در استانبول و نیز قنسول مربوطه سفارش نمودیم که هر مطلبی باشد آن حضرت بیان نمایند تا مورد اجراء قرار گیرد. از بیان وزیر مذکور معلوم گشت که مقصود حضرت بهاءالله را به درستی ادراک ننموده و گمان کرده که هدف آن حضرت طلب کمک برای اصلاح امور ظاهرۀ خودشان بوده است. حال آن که مراد حضرت بهاءالله داد خواهی از سوی بهائیان مظلوم بوده است.

برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.