سال‌های اولیّۀ اقامت در بغداد
در سیاه چال طهران اثر مبارکی از قلم حضرت بهاءالله نازل گردیده که امروزه در دست است. این اثر که به ظاهر وزن وقافیه دارد و اصولاً چون بخش‌هایی از کتاب‌های مقدّس آسمانی دیگر شعر گونه است به «قصیدۀ رَشح عَماء» معروف است. رشح به معنای تراوش و ریزش آب است و عَماء ابر بارنده است. رَشح عَماء باران رحمت الهی است. این عنوان گویای نزول فیض الهی بر قلب مبارک حضرت بهاءالله است. عَماء در آثار بهائی در معنای عالم غیب الهی به کار رفته است. قصیدۀ رشح عماء که تنها نوزده بیت است و در سیاه چال تاریک و غم‌افزا نازل گردیده است آکنده از بیانات شادی بخش حقّ است. در این اثر مبارک بیان فرموده‌اند که رشح عماء از عالم بالا نازل شده و وسیلۀ حضرتشان به جهانیان عرضه گشته است و آن حضرت به نغمۀ جدیدی ترنّم می‌فرمایند. نفحۀ خوش جدیدی می‌وزد. ایّام غم و کدورت سپری شده و بحر صفاء و سرور و مهر و آشتی موج می‌زند.
برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.
