قسمت ۲۳

مرور مجموعه مقالۀ «سرزنش پیام‌آور»، نوشتۀ دیوید لنگنس.

***

پریسا: دوستان سلام؛ با یک برنامه‌ی دیگه از مجموعه «آموزه‌های نو»، به اتفاق فرزاد، با شما هستیم.

فرزاد: سلام من رو هم از استودیوی رادیو پیام دوست در کانادا پذیرا باشید. این هفته به سراغ یکی از مجموعه مقاله­‌های جدید وب‎سایت BahaiTeachings.org رفته‌­ایم.

پریسا: اسم این مجموعه مقاله «سرزنش پیام‌آور» است که آن را دیوید لنگنس نوشته.

پریسا: دوستان، با برنامه­‌ی این هفته­‌ی «آموزه­‌های نو» همراه باشید. امروز به سراغ یک مجموعه مقاله رفته­‌ایم که دیوید لنگنس آن رو نوشته.

فرزاد:‌ دیوید لنگنس که دیگه معرف حضورتون هست. برای یادآوری بگم که دیوید روزنامه‌نگار و منتقد ادبی مجله پی‌ست (Paste) است و برای سایت Bahaiteachings هم مطلب می‎نویسد.

پریسا: عنوان مقاله‌­ی اول این مجموعه اینه: «پیام­آور رو نکشید». قبل از اینکه مقاله را معرفی کنیم، بگو ببینم با شنیدن این موضوع، اولین چیزی که به ذهنت می‌رسه چیه؟

فرزاد: راستش اولین چیزی که به ذهنم می‌رسه فیلمی است که دو سه سال پیش ساخته شده بود به اسم «پیام‌­رسان را بکش». این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده بود.

پریسا: یادم نمیاد. من هم این فیلم رو دیده­‌ام؟ موضوعش چی بود؟

فرزاد: نمی­‌دونم. شاید با هم دیدیمش. درباره خبرنگاری بود که سرنخی به دست میاره از اینکه دولت در نقل و انتقال مواد مخدر دست داره و طی تحقیقاتی که انجام میده می‌خواد این حقیقت رو برای عموم فاش کنه.

پریسا: آها یادم اومد. فکر کنم دست آخر هم کشته می‌شه. یادم میاد که تو تریلر فیلم دو جمله کلیدی بود. یکی اینکه یک نفر از طرف دولت به روزنامه‌نگار هشدار می‌ده که بعضی از واقعیت­‌ها خیلی حقیقی­­‌اند که فاش شوند؛ و دوم اینکه پیدا کردن حقیقت یک چیزه اما تصمیم گرفتن برای اینکه اون رو به بقیه هم بگی، چیز دیگه.

فرزاد: می‌خوای همین قسمت‌ها رو برای شنونده­‌هامون هم پخش کنیم؟ برای اون‌هایی که فیلم رو دیدن یادآوری خوبیه.

پریسا: بشنویم.

…

فرزاد: ‌خوب فکر کنم از موضوع خیلی دور شدیم.

پریسا: نه انقدرها که فکر می‌کنی. دیوید مقاله­‌اش رو با این جمله شروع می‌کنه که یکی از خصوصیات ما انسان‌ها اینه که معمولا پیام‌آور رو مقصر می‌دونیم.

فرزاد: مخصوصا وقتی که خبرِ رسیده خیلی به مذاق­مون خوش نمیاد! بیچاره اونی که خبر رو بهمون داده! اگر بتونیم همون جا سرش رو از بدنش جدا می‌کنیم. تاریخ رو که می‌خونی می‌بینی اون قدیم ندیما، خبررسان‌ها اخبار رو از جایی به جای دیگه نقل می‌کردن. و پادشاه‌ها اگر خبر بدی بهشون می‌رسید اولین کاری که می‌کردن دستور قتل پیام‌رسان رو می‌دادن.

پریسا: دقیقا. دیوید لنگنس می‌گه می‌­شود اسم این کار رو انکار، خشم، یا حتی ساز و کار دفاعی گذاشت اما انگار ما فکر می‌کنیم با کشتن پیام‌آور می‌تونیم خود پیام رو هم از بین ببریم.

فرزاد: ممکنه. داشتم توی اینترنت می‌گشتم و کلی مطلب پیدا کردم برای اینکه چطوری خبر بد رو به یک نفر بدیم مخصوصا تو محل کار. لیست‌های بلند بالایی بود از اینکه از قبل خودتون رو آماده کنید و فکر کنید چی می‌خواهید بگید واز چه کلماتی استفاده کنید تا اینکه احساسات طرف رو در نظر بگیرید و تو محلی که حریم خصوصیش حفظ بشه خبر رو بهش بدید و البته تو اکثرشون هم آخرین مرحله این بود: محل رو ترک کنید. که شاید یک دلیلش همین سابقه کشته‌شدن پیام‌آور تو تاریخ باشه.

…