ایّام اقامت در ادرنه – بخش ۲

رفتار حکیمانه و نجیبانه حضرت بهاءالله مردم ادرنه را بکلّی مجذوب و در ساحت مبارکشان خاضع نمود. غالب اصحاب نیز به کسب و کار پرداختند. ولیکن یکی دو تن از همراهان حضرت بهاءالله که به ادرنه تبعید شده بودند بر خلاف اصول وفاء به مخالفت با آن حضرت قیام نمودند. از جمله میرزایحیی ازل برادر پدری حضرت بهاءالله که بسیار جاه‌طلب بود و خیلی زود تحت تأثیر القائات نفوس مغرض قرار می‌گرفت بر اثر وسوسه‌های شخصی که سیّدمحمّد اصفهانی نام داشت به مخالفت شدید با حضرت بهاءالله پرداخت. هرچه آن حضرت او را نصیحت فرمودند و دیگران با وی مذاکره نمودند فایده نداشت. سرانجام برای قتل حضرت بهاءالله نیز نقشه‌ها کشید. آن حضرت را مسموم نمود ولیکن چون ارادۀ الهی بر بقاء آن حضرت بود با آنکه حالشان وخیم بود و به هیچ وجه امید نجاتشان نبود شفاء یافتند. امّا آثار زهر تا پایان حیات در وجود مبارکشان مشهود بود. چون ازل از طریق مسموم نمودن به مقصود نرسید استاد محمّدعلی سلمانی اصفهانی را که سلمانی حضرت بهاءالله بود در پنهان تشویق و تحریک نمود که حضرت بهاءالله را به قتل برساند.

برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.