موانع فرهنگی اجتماعی بر سر راه پیشرفت زنان

امروز با هم به سخنرانی خانم دیپا نارایان، روانشناس اجتماعی، درباره موانع فرهنگی اجتماعی بر سر راه پیشرفت و ترقی زنان گوش می‌کنیم. خانم نارایان در این سخنرانی به هفت علت شناخته شده که منجر به تبعیض جنسیتی می‌شود اشاره می‌کنند.

***

هدف هر پدر و مادر مهربانی بزرگ کردن یک دختر خوب است، ولی کاری که آنها در اصل انجام می‌دهند محدود، محصور و خرد کردن دخترانشان است. و وقتی آنها دختران را خرد می‌کنند آنها را برای سواستفاده آماده می‌کنند. این اتفاق آنقدر مخرب است که هیچ والدی نمی‌تواند آن را تحمل کند، بنابراین پنهانش میکنند. در هند، به این می‌گوییم: سازش. مطمئنم که این کلمه را شنیده‌اید. «عزیزم، یک کم بساز. فقط بساز. «مهم نیست چی میشه، تو بساز.» “سازش” به دختران یاد می‌دهد که بی قدرت باشند، که وجود نداشته باشند، دیده نشوند، که شخصیت نداشته باشند، و به پسران یاد می‌دهد که اختیار و قدرت را به دست بگیرند. و در همین حین مشغول صحبت درباره برابری جنسی و توانمندسازی زنان هستیم.

بعد از ۲۰۱۲، بعد از تجاوز دسته جمعی در اتوبوسی در دهلی، من واقعا می‌خواستم ریشه‌های سواستفاده را پیدا کنم. شروع کردم به پرسیدن یک سوال خیلی ساده: امروزه این که یک زن خوب یا یک مرد خوب باشی برای تو به چه معناست؟ جواب‌هایی که شنیدم متعجبم کرد، مخصوصا جواب‌هایی که جوانان به این سوال دادند، و این پروژه تبدیل به پروژه ای تحقیقاتی شد و تمام وقتم را معطوف خودش کرد. برای سه سال، به ۶۰۰ مرد و زن و کودک گوش دادم، تحصیل کرده، طبقه متوسط، که منجر به ۱,۸۰۰ ساعت صحبت و ۸,۰۰۰ صفحه یادداشت برداری شد. و یک سال دیگر طول کشید تا چیزی از ان دربیاید.

این روزها، زنان تحصیل کرده و خوش لباس را مثل خیلی از شما در این سالن می‌بینیم. همه شما در این سالن و خودم، و فکر می‌کنیم دنیا چقدر تغییر کرده، ولی این تغییرات ظاهری و بی‌نهایت گمراه کننده هستند، چون در درون ما، تغییری رخ نداده است. پس امروز، از فقر برای شما حرف نمی‌زنم. فقط از طبقه‌های متوسط و بالای جامعه می‌گویم، چون بیشتر از همه ما در انکار به سر می‌بریم. ما کسانی هستیم که بارها گفتیم که وقتی زنان تحصیل کرده باشند، وقتی شاغل شوند، و وقتی درآمد داشته باشند، برابر، توانمند و آزاد خواهند شد. اینطور نیست. چرا؟

از تحقیقاتم، هفت عادت را شناسایی کردم که باعث حذف زنان می‌شود، زنان را محو می‌کند. اما این عادات به قوت خود باقی میمانند چون برای ما بسیار آشنا هستند و ما آنها را خوب و اخلاقی م‌ پنداریم. چرا باید چیزی را که خوب و اخلاقی است کنار گذاشت؟ خب، از یک طرف عاشق فرزندان خود هستیم، عاشق دختران خود هستیم، و از طرف دیگر آنها را خرد می‌کنیم.

عادت اول: تو جسم نداری. قدم اول برای تبدیل هر دختری به روح، ناپدید کردن بدنش است، تظاهر به اینکه او بدن ندارد. آکانگشا ۲۳ ساله می‌گوید: «تو خانواده‌ام هیچوقت از بدن حرف نمی‌زنیم، هیچ‌وقت.» و در همین سکوت از میلیون‌ها دختر سواستفاده جنسی می‌شود، و آنها حتی به مادرانشان هم نمی‌گویند. و حرفهای منفی که از دیگران شنیده می‌شود باعث می‌شود که ۹۰ درصد زنان از بدن خود بیزار باشند. وقتی دختری جسمش را طرد می‌کند، منکر تنها خا‌نه‌ای که دارد می‌شود و نامرئی شدن و عدم امنیت پایه‌های لرزان سازنده او می‌شوند.

عادت دوم: هیچی نگو، ساکت! اگر قرار نیست وجود داشته باشی و بدنی نداری چطور می‌توانی صدا داشته باشی؟ تقریبا تمام زنان گفتند: وقتی کوچک بودم مادرم اخم می‌کرد و می‌گفت: «حرف نزن، هیچی نگو، ساکت باش. با نرمی حرف بزن، بحث نکن، و هیچوقت جواب نده. مطمئنم همه شما این را شنیدید. سر همین دختران می‌ترسند، و عقب می‌کشند. و ساکت می‌شوند و می‌گویند: «ولش کن، فایده‌اش چیست؟ کسی که گوش نمیده.» زنان تحصیل کرده می‌گویند که اولین مشکلشان این است که توانایی با آزادی حرف زدن را ندارند، انگار که پایی روی گلویشان است آماده خفه کردنشان. سکوت زنان را تکه تکه می‌کند.

عادت سوم: کسی باش که دیگران را خوشحال می‌کند. دیگران را خوشحال کن. همه زنی را که خوب است و همیشه لبخند می‌زند دوست دارند، زنی که هرگز نه نمیگوید، هرگز عصبانی نمیشود حتی اگر استثمار شود. امیشا، ۱۸ ساله، می‌گوید: «پدرم گفت، اگر لبخندت را نبینم احساس خوبی نخواهم نداشت.» برای همین لبخند می‌زند. پس پدرش به او یاد داده که خوشحالی من از خوشحالی تو مهمتر است.

…