قسمت ۷
مرور دو مقالۀ دیگر از مجموعه «وضعیت جهان»، نوشته دیوید لنگنس با عناوین «ریشهکن کردن بیماریها» و «پایدار کردن زمین».
***
پریسا: سلام به شما علاقمندان برنامه «آموزههای نو». با یک برنامه دیگه از استودیوی پیام دوست در کانادا با شما هستیم.
فرزاد: دوستان، من هم به شما سلام میکنم و ازتون اجازه میخواهم که بدون هیچ اتلاف وقتی بریم سراغ دو مقاله دیگه از مجموعه «وضعیت جهان»، که دیوید لنگنس درباره هدفهای ششم و هفتم از اهداف توسعه هزاره سازمان ملل نوشته.
پریسا: در برنامه امروز، اول مقاله «ریشهکن کردن بیماریها» و بعد از آن مقاله «پایدار کردن زمین» را با هم مرور میکنیم. لطفا با ما همراه باشید.
فرزاد: دیوید لنگنس مقاله «ریشهکن کردن بیماریها» را با توضیح این آموزه بهائی شروع میکند که زندگی کامل و سالم حق هر انسانیست و «افزودن به طول عمر انسان» یکی از اهداف جامع آموزههای بهائی است. لنگس با نقل قولی از شوقی ربانی، نوه حضرت عبدالبهاء، میگوید:
پریسا: این هدف به شرطی به دست میآید که در آینده از منابع مالی و انسانی عظیمی که در گذشته صرف جنگ میشد برای توسعه علم و بهداشت عمومی و ریشهکن کردن امراض استفاده شود. در چنین آیندهای، به گفته حضرت شوقی ربانی: نیروهای عظیمی که در راه جنگهای اقتصادی و سیاسی به هدر میرود از آن پس معطوف به اهداف لایقی از قبیل توسعه اختراعات و ترقّیات فنّی و ازدیاد تولیدات و محصولات بشری و ازاله امراض و توسعه تحقیقات علمی و بالا بردن سطح صحّت و تشحیذ و اعتلاء مغز و فکر بشری و بهرهمندی از منابع بکر و ناشناخته کره زمین و درازی عمر انسان گردد و به ترویج هر وسیلهای که حیات فکری و اخلاقی و روحانی نوع انسان را تقویت کند پردازد. (نظم جهانی بهائی، ص.171)
فرزاد: عین همین هدف، که یکی از اهداف هشتگانه سازمان ملل برای توسعه هزاره قرار گرفته، قطبنمای اقدامات جهانی در زمینه دارو و بهداشت عمومی در طی ۱۵ سال گذشته بوده. لازمه مبارزه با اچآیوی/ایدز، مالاریا، و سایر بیماریها، شکل دادن به اقداماتی جهانشمول و با پشتوانه خوب مالی بوده تا بتوان بیماریهای مهلک را ریشهکن و عمر انسان را تا جای ممکن طولانی کرد. لنگنس خلاصهای از دستاوردهای حاصله از این اقدامات را برای ما بازگو میکند:
پریسا: بین سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۱۳، ابتلا به اچآیوی ۴۰ درصد از میزانی که انتظار میرفت کمتر بوده. همچنین، میزان مبتلایان به مالاریا ۳۷ درصد کاهش یافته و میزان مرگ بر اثر مالاریا ۵۸ درصد. در همین مدت، جلوگیری و تشخیص بهموقعِ سل و درمان مسلولین جان ۳۷ میلیون انسان را نجات داده و باعث کاهش ۴۵ درصدی میزان مرگ ناشی از سل شده.
فرزاد: اما در کنار این دستاوردها، طبق معمول نقاط تاریکی هم وجود داشته:
پریسا: با این همه، در مدت اجرای برنامههای این هدف هزاره، درمان قطعی برای اچآیوی/ایدز، مالاریا، سل، و بیماریهای نوظهور دیگر مثل ابولا پیدا نشد؛ بحران ۱۷ میلیون کودک مبتلا به ایدز در آفریقا راهحلی پیدا نکرد؛ و خیلی از بیماریهای مسری کاملا ریشهکن نشدند.
فرزاد: اما چرا همه این برنامه به همه هدفهایش برای ریشهکن کردن بیماریها نرسیده؟ لنگنس دو دلیل را برمیشمره. اول اینکه:
پریسا: لازم است نظام آموزشی پیشرفته و گستردهای به وجود بیاوریم تا راههای پیشگیری از بیماریها را آموزش بدهد. به عنوان نمونه، در سال ۲۰۱۴، در کشورهای جنوب صحرای بزرگ آفریقا، تنها ۳۰ درصد از زنان جوان و ۳۷ درصد از مردان آگاهی درستی از اچآیوی داشتند.
فرزاد: و دوم، و مهمتر, اینکه:
پریسا: برای این کار، به وحدت نظر بیشتر بینالمللی، منابع مالی کافی، و درک متعالیتری از وحدت بشر نیاز است. باید، بیش از هر چیز، به مخارج سنگینی که برای تخریب و نابودی به کار میرود پایان بدیم و در عوض، آنها را برای ساختن و زندگی پایدار به کار ببریم. معادله سادهای است: اگر جنگها را متوقف کنیم، آنوقت میتوانیم بیماریها را متوقف کنیم.
فرزاد: اما برای لنگنس, ناکامی در رسیدن به همه هدفها نومیدکننده نیست. برعکس او با دیدی مثبتی مقالهاش رو به پایان میبره:
پریسا: این سطح از بشردوستی و اقدامات روحانی خیرخواهانه که در بین همه مردم خَیّر مشترک است نشان میدهد که ما به عنوان جامعه جهانی چه کارهایی میتوانیم بکنیم. این نشان میدهد که ما به هر کاری توانا هستیم به شرط اینکه محبت را بر دشمنی ترجیح بدهیم.
…