حضرت باب میفرمایند: این که امر شده ذکر سر از برای آن است که مراقب به ذکرالله باشی که قلب تو همیشه حیوان باشد که از محبوب خود محتجِب نمانی. نه این که به لسان ذکر بخوانی و قلب تو متوجه نباشد به ذروه قدس.
