قسمت ۸
بررسی پادکست «آیا هنر رمز ساختن جامعه است؟» گفتگوی شادی طلوعی والاس با الیزابت دوسوزا.
***
فرزاد: شنوندگان عزیز، سلام. من فرزاد به اتفاق همکارم پریسا با یک برنامه دیگه از مجموعه آموزه‌های نو در خدمت شما هستیم.
پریسا: این هفته هنرمندی را معرفی میکنیم که شادی طلوعی والاس در یکی از مجموعه پادکست‌های وب‌سایت بهائی تیچینگز با اون گفتگو کرده، با این عنوان: «آیا هنر رمز ساختن جامعه است؟».
فرزاد: دوستان با ما همراه باشید تا شما رو با الیزابت دوسوزا هنرمند میان رشته‌ای، نویسنده، و مربی آشنا کنیم.
…
فرزاد: صدایی رو که شنیدین قسمتی از مصاحبه شادی طلوعی والاس با الیزابت دو سوزا بود.
پریسا: همونطور که اول برنامه گفتیم، امروز رفتیم سراغ یکی دیگه از پادکست‌های وب‌سایت بهائی تیچینگز با اجرای شادی طلوعی والاس تا شما رو با الیزابت دوسوزا هنرمند سیاهپوست آمریکایی آشنا کنیم.
فرزاد: آثار هنری و تحقیقات الیزابت دوسوزا بیشتر در زمینۀ رابطه اسرارآمیز بین نبوغ هنرمند، فرهنگ و سلامت روحی هست و بیشتر به هنر آفریقایی‌هایی توجه کرده که دور از خونه زندگی میکنن.
پریسا: الیزابت 20 سال از عمرش رو صرف پیدا کردن جواب سؤال‌هایی کرده مثل هنرمند بودن یعنی چه؟ برای هنرمند شدن چه مسیری رو باید طی کرد؟ و اینکه چطور برای تاثیر هنرمند در جامعه ارزش قائل بشیم؟
فرزاد: اتفاقا اولین سؤالی که شادی از اون می‌کنه این است که هنرمند کیه؟ جواب الیزابت چیه؟
پریسا: برای جواب به این سؤال باید جنبه‌های مختلفی رو در نظر بگیریم. چون بعضی از هنرمندها کارشان برایشان جنبۀ سرگرمی دارد اما برای بعضی دیگه شغلشان است و از اون طریق امرار معاش میکنن. در این میون تعدادی از این هنرمندهای متخصص در این زمینه تحصیل میکنن و گاها خودشون رو از هنرمندهایی که تحصیلات آکادمیک نداشتن جدا میکنن.
فرزاد: خب، داشتی دربارۀ نظر الیزابت دوسوزا در مورد اینکه هنرمند کیه میگفتی.
پریسا: بله. از نظر الیزابت هنرمند کسی هست که باید اثر هنری تولید کنه. از نظر او اگرچه تحصیلات رسمی و علمی در زمینه هنری می‌تونه مفید و سودمند باشه اما شرط لازم و ضروری برای هنرمند بودن نیست. چنانکه خیلی از هنرمندها رو می‌بینیم که ذاتا استعداد خاصی در زمینه هنری دارن و بدون تحصیلات رسمی هم در رشته خودشون موفق هستن و بعضا هم امرار معاش میکنن. اگرچه که همیشه یادگیری چه فردی باشه و چه از طریق آموزش رسمی شرط لازم برای پیشرفت هنرمنده.
فرزاد: پس در حقیقت هنرمند از نظر الیزابت کسی هست که ایده‌ای هنری برای ارائه داره. اما بحث جالبی که اینجا مطرح شد این بود که بدون آموزش رسمی چطور می‌شه ذهن هنری پرورش داد؟
پریسا: الیزابت می‌گه با سؤال‌هایی که می‌کنه توجه دخترش رو به سمت زیبایی‌های اطرافش جلب می‌کنه. با سؤال‌های ساده‌ای مثل اینکه ببین چقدر آسمون امروز زیباست. به نظرت چه چیزهایی تو آسمون می‌بینی که اون رو زیباتر کرده یا متفاوت تر از روزهای دیگه جلوه می‌ده؟
فرزاد: نکته قابل توجه دیگه‌ای که الیزابت مطرح می‌کنه نقش هنرمند در برخوردش با اتفاقات اطرافش هست. افراد عادی ممکنه حتی اگر مثلا شرایط تازه‌ای رو اشتباه بدونن، اون رو همونطور که هست بپذیرن و به جای اینکه تلاش در تغییر و اصلاحش بکنن خودشون رو باهاش وفق بدن. اما هنرمند دنیای پیرامونش رو آنطور که به نظرش درست میاد شکل می‌ده حتی اگر لازم باشه جاهایی دست به تغییرات بنیادی بزنه.
پریسا: اما همونطور که می‌دونی و الیزابت هم تو مصاحبه‌اش اشاره کرد خیلی سخته که پایبند اصول اخلاقی و هنریت باشی و در عین حال هنری تولید کنی که از طریقش امرار معاش کنی. کار آسونی نیست. برای هر هنرمندی این اتفاق نمی‌افته.
فرزاد: دقیقا مخصوصا در دنیایی که روابط و تبلیغات نقش کلیدی رو بازی می‌کنه.
پریسا: بله مثالی که الیزابت می‌زنه نشریه برادرش هست که وقتی تازه تاسیس شده بوده فکر می‌کردن انتشار مطالب قوی و خوب برای پا گرفتن نشریه کافیه اما به سرعت متوجه می‌شن که اگر براش تبلیغات کافی نکن به جایی نمی‌رسه.
فرزاد: دقیقا. و البته با وجود اینترنت و شبکه‌های اجتماعی و دسترسی همگان به این شبکه‌های اجتماعی، برای هر کسی که اراده کنه این امکان هست که جنس، ایده، فکر و یا سرویسی رو ارائه بده و در اذهان عمومی تاثیر بذاره.
پریسا: اگر موافق باشی در این قسمت برنامه نظر الیزابت رو در مورد اینکه چطور می‌شه در یک برنامه هنری حضار رو به مشارکت ترغیب کرد با شنونده‌ها در میون بذاریم.
…
