نرگس سپید
در این قسمت قرار هست بیشتر با نرگس محمدی و قدم‌هایی که در راستای حق‌طلبی و آزادی برداشته آشنا بشیم.
در جهان عجیبی زندگی می‌کنیم، مخصوصا این روزا که اتفاقایی میفته که از خودمون می‌پرسیم، یعنی همیشه دنیا همین شکلی بوده؟ خیلیامونم با هر اتفاق دنبال جواب این سوالیم که عدالت کجاست. ولی خب راستش رو بخواید مهم نیست زیاد که چه سوالایی ذهن ما رو درگیر کرده، بر خلاف علاقه و خواسته ما هر روز شاهد بی‌عدالتی‌های زیادی هستیم، جنگ و فقر و غم تیترهای همیشگی اخباری هستند که هر روز می‌بینیم.
ولی خب ما چه می‌تونیم بکنیم، به عنوان عضوی از این جهان پهناور وظیفه ما در برابر جامعه‌مون و دنیامون که سختی‌های زیادی رو داره تحمل میکنه چیه؟ می‌دونید خیلی از آدم‌ها هستند که در برابر این بی‌عدالتی‌ها سکوت نمی‌کنند، هدفشون میشه کمک به آدم‌هایی که دچار این ظلم‌ها و سختی‌ها هستند، برای اصلاح این دنیا احتیاج نداریم تا شبیه کسی باشیم ولی خب می‌تونیم با شناخت یک سری از این آدم‌ها، از بعضی کارهاشون که تاثیر مثبت رو جهان گذاشتند الگو بگیریم. الگو هم نگرفتیم، می‌تونیم به کارهاشون حداقل فکر بکنیم.
نرگس محمدی در اردیبهشت ۱۳۵۱ متولد شد. نرگس فعال حقوق بشر، روزنامه‌نگار، زندانی سیاسی، عضو شورای عالی سیاستگذاری ادوار تحکیم وحدت، و نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشره که سال‌ها در زمینه‌های مختلف حقوق بشری در ایران فعالیت میکنه. نرگس محمدی در دانشگاه تو رشته فیزیک کاربردی تحصیل می‌کرد و به خاطر تشکل‌های دانشجویی دو بار بازداشت شد، تو همون دوران هم هدفش صعود به بالاترین قله‌های ایران بود که به خاطر همین فعالیت‌هاش اجازه پیدا نکرد تا وارد گروه‌های کوهنوردی بشه. بعضی وقت‌ها ممنوعیت و محرومیت‌های ناعادلانه و سنگ‌های بزرگی که سر راهمون میفته به ما یاد میدند که بلندتر قدم‌هامون رو برداریم و بیشتر برای رسیدن به اهدافمون تلاش کنیم و من فکر می‌کنم این مسأله کاملا راجع به خانم محمدی هم صدق میکنه. چون تو سال ۱۳۷۵ بود که فعالیتش رو به عنوان یک روزنامه‌نگار شروع کرد و مقاله‌هایی دربارهٔ مسائل زنان، مسایل دانشجویان و حقوق بشر چاپ کرد.
در همون سال‌ها بود که با همسرش که استاد دانشگاه و فعال سیاسی بود آشنا شد. اون‌ها صاحب دو فرزند شدند.
نرگس محمدی عضو کانون مدافعان حقوق بشر شد و امروز نایب رئیس این کانون و رئیس کمیته زنان هستش. بعد از تأسیس شورای ملی صلح در ایران که تو سال ۱۳۸۷ توسط ۸۳ شخصیت اجتماعی، سیاسی، و فرهنگی با محور صلح و حقوق بشر تشکیل شد، در سال ۲۰۰۸ در انتخابات داخلی این شورا نرگس به عنوان رئیس هیئت اجرایی برگزیده شد. نرگس باور داره که جامعه ایران با قطعیت خواهان حقوق دموکراتیک خودش است. دانشجویان، کارگران، معلمان، زنان و جوانان مطالبات مشخصی دارند و حکومت ناگزیره به آنها پاسخ بده. این مطالبات تنها مسئله و مشکل بخش خاص جامعه نیست و خواست تمام ملت ایرانه.
اهداف نرگس برای من یکی که خیلی قشنگه، این که حق و عدالت باید برای تمامی مردم باشه مهم نیست کارگر باشی یا معلم زن باشی یا مرد، هر کدوم از ما به عنوان یک انسان حق زندگی کردن رو داریم. عناوین زیادی رو می‌تونیم رو به روی اسم نرگس بنویسیم: روزنامه نگار، فعال مدنی، مدافع برابری جنسیتی و خیلی چیزهای دیگه راستش تو سایت‌ها و خبرگزاری‌ها که می‌گشتم یک عنوان خیلی کم رنگ بود، اون هم این که نرگس محمدی در کنار همه این فعالیت‌ها یک مادره. مادری که دیدن کودکی بچه‌هاش رو بارها و بارها از دست داده. بیش از ۷ ساله که دختر و پسر نرگس از ایران خارج شدند و نرگس با آرزوی بغل کردن فرزندانش، به فعالیت‌هاش ادامه میده و دست از حق‌جویی و عدالت خواهی بر نمی‌داره.
بیشتر فعالیت‌های نرگس مربوط به حقوق زنان و کارگران و اعتراض به حکم اعدام و حمایت از خانواده زندانیانه، مثلا نرگس برگزارکننده کارزار نه به اعدام بود و در کل تمام اعتراضاتش کاملا مسالمت آمیز و در قالب سخنرانی و نوشته و اطلاع رسانی به مردم بوده. با این حال نرگس این سال‌های اخیر رو در زندان سپری میکنه. بارها با بیماری‌های مختلف مواجه شده و اکثرا با نامه‌نگاری سعی میکنه تا اعتراضات خودش رو بیان کنه و از همین راه به مردم اطلاع رسانی کنه.
