قسمت ۴

‌‌مرور مقاله‌های «راهپیمایی علیه قوانین مالکیت اسلحه»، نوشته‌ی دِشان فاکس و مقاله‌ی «آیا همه‌ی ترانه‌های عاشقانه درباره‌ی خدا نیستند؟» به‌قلم رادنی ریچاردز.

***

پریسا: دوستان عزیز، همراهان همیشگی «آموزه‌های نو»، وقت شما به‌خیر.
فرزاد: ‌امیدواریم که روزگارتان خوش باشه و آماده‌ی شنیدن قسمت دیگه‌ای از مجموعه برنامه آموزه‌های نو باشید.
پریسا: امروز هم دو مقاله از وب سایت بهائی تیچینگز رو به‌شما معرفی می‌کنیم:
فرزاد: مقاله‌ی اول نوشته‌ی دِشان فاکس با عنوان «راهپیمایی علیه قوانین مالکیت اسلحه»،
پریسا: و مقاله‌ی دوم با عنوان «آیا همه‌ی ترانه‌‌های عاشقانه درباره‌ی خدا نیستند؟» نوشته‌ی رادنی ریچاردز.
فرزاد: دوستان ازتون دعوت می‌کنیم تا انتهای برنامه‌ی امروز ما را همراهی کنید.
* * *
فرزاد: دوستان عزیز، مقاله‌ی اولی را که خدمت تون معرفی می‌کنیم دِشان فاکس نوشته، با عنوان «راهپیمایی علیه قوانین مالکیت اسلحه».
پریسا: دِشان فاکس در رشته‌ی مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه مینه سوتا فوق لیسانس گرفته و در حال حاضر شرکت خصوصی داره. او با همسر و سه فرزندش در باهاماس زندگی می‌کنه.
فرزاد: چطوره اول برای شنوندگان کمی توضیح بدیم که مقاله در ارتباط با چه موضوعیه.
پریسا: حتما. این مقاله درباره‌ی راهپیمایی ۲۴ ام ماه مارس 2018 است که در خیابان‌های واشینگتن دی سی برگزار شد. در این راهپیمایی شرکت‌کنندگان به استفاده‌ی آزاد از اسلحه و خشونت‌هایی که با خود به همراه داره اعتراض کردند.
فرزاد: در حقیقت این حرکت خودجوش بعد از اینکه ۱۷ دانش آموز و معلم در حادثه‌ی تیراندازی در دبیرستانی در فلوریدا جانشون رو از دست دادن به دست همکلاسی‌هایی که در آخرین لحظه جون سالم به در بردن برنامه‌ریزی شد و گروه‌های مدافعِ منعِ استفاده از اسلحه در این حرکت به دانش آموزان پیوستن تا در این‌ راه به آنها کمک کنن.
‌پریسا: چند نکته هست که اهمیت این حرکت رو دو‌صد چندان می‌کنه. یکی اینکه توسط جوانان و به صورت خودجوش برنامه ریزی شد. در این راهپیمایی خود جوان‌ها سخنرانی کردن و خواسته‌شون‌ رو روشن و بی‌پرده با سردمداران و کسانی‌ که قدرت رو در‌ دست دارن در میون گذاشتن.
فرزاد: حتما می‌دونی که برگزارکنندگان این راهپیمایی صفحه وب سایتی درست کرده‌اند و از مردم خواسته‌اند از هر راهی که می‌توانند به آنها برای رسیده به هدف‌شان کمک کنند. مثلا با دادن آموزش و آگاهی یا‌ کمک‌های نقدی. اگر فرصت کردی برو به صفحه‌ای که از اهدافشون گفتن نگاهی بینداز. از اینکه این‌کار به‌دست تعدادی دانش آموز دبیرستانی داره انجام می‌شه آدم به وجد می‌آید.
پریسا: یادم می‌یاد اون روزهای اولیه این حرکت، دوستی در صفحه اینستاگرامش پستی گذاشته بود که خیلی جالب بود. عکسی از راهپیمایی اعتراضی جوانان بود به آزادی استفاده از اسلحه و زیرش نوشته بود جوانای امروز تنها کاری که می‌کنن غرولنده و بازی‌های کامپیوتری،‌ یا هی از خودشون عکس تکی می‌گیرن. راستش رو بخوای من هم فکر نمی‌کردم بعد از اون حادثه دلخراش تیراندازی همچین موجی از اقدامات راه بیوفته. فکر می‌کردم اینم مثل بقیه حوادث دلخراش به زودی به دست فراموشی سپرده می‌شه تا تیراندازی بعدی و موج اعتراضات که فقط چند روزی ادامه پیدا می‌کنه.
فرزاد: خب، حالا حرف حساب‌ دِشان توی این مقاله چیه؟
پریسا: انقدر خودمون حرف زدیم که اصلاً یادمون رفت برای شنونده‌ها نظر نویسنده‌ی مقاله رو بگیم.
فرزاد: اشتباه نویسنده این بود که موضوعی رو انتخاب کرده که دغدغه‌ی امروز خیلی‌هاست و همه درباره‌اش حرف دارن.
پریسا: ‌البته بی‌راه هم نرفتیم. داشتیم به شنونده‌های برنامه پیش‌زمینه می‌دادیم. همون کاری که خود دِشان هم در اول مقاله‌اش انجام داده.
فرزاد: خب، بعد از مقدمه‌چینی چی گفته؟
پریسا: دِشان این حرکت جوانان رو به سونامی تشبیه می‌کنه و می‌گه دنیای امروز با سونامی‌ای مواجه شده که توسط دانش اموزان در سراسر دنیا سازمان پیدا کرده. اون می‌گه به عقیده‌ی من در عصر امروز جوان‌ها هستن که دنیا رو از غرق شدن در نابسامانی نجات می‌دن نه سیاستمداران بزرگ. از نظر او این جوان‌ها هستن که دنیا رو به سمت برابری، آرامش و وحدت سوق می‌دن. او به جمله‌ای از بیت العدل اعظم اشاره می‌کند که: جوان تواند که عالمی را به حرکت در آورد.
فرزاد: بسیار عالی. دوستان امیدواریم که قسمت اول برنامه امروز رو پسندیده باشید. ازتون دعوت می‌کنم در ادامه برنامه با ما همراه باشید.
* * *
پریسا: ‌موافقی بریم سراغ مقاله دوم؟
فرزاد: بله. این مقاله رو رادنی ریچاردز نوشته و عنوانش هست:‌ «آیا همه‌ی ترانه‌های عاشقانه درباره‌ی خدا نیستند؟»
پریسا : حرفه‌ی اصلی رادنی ریچاردز نویسندگی است.
…