قسمت ۲
بررسی مقاله‌های «چگونه ماتم را به خلاقیت تبدیل کنیم» نوشته شادی طلوعی والاس و مقاله «شما همانی هستید که دوستان‌‌تان هستند؛ پس آنها را با دقت انتخاب کنید» نوشته ردیانس تالی.
***
فرزاد: دوستان عزیز، من فرزادم و مطمئنم که از آرم برنامه متوجه شدین که با یک قسمت دیگه از مجموعه آموزه‌های نو در خدمت شما هستیم.
پریسا: البته فصل هفتم آموزه‌های نو. این هفته دو مقاله جدید رو به شما معرفی می‌کنیم. مقاله اول با عنوان «چگونه ماتم را به خلاقیت تبدیل کنیم» نوشته شادی طلوعی والاس.
فرزاد: و مقاله دوم با عنوان «شما همانی هستید که دوستان‌‌تان هستند؛ پس آنها را با دقت انتخاب کنید» نوشته ردیانس تالی.
پریسا: شنوندگان قدیمی و همراهان جدید با برنامه ما همراه باشید. دوستانی که در فصل‌های قبلی هم شنونده برنامه ما بودن شادی طلوعی والاس رو خوب می‌شناسن. شادی ویراستار بخش هنری وب‌سایت بهائی تیچینگز هست و در رشته ارتباطات و روابط عمومی لیسانس داره. خیلی‌ها او رو به خاطر موسیقی‌های که متاثر از دیانت بهائی هست می‌شناسن. شادی در حال حاضر در ونکوور کانادا زندگی می‌کنه.
فرزاد: خوب برسیم به موضوع مقاله. چی فکر می‌کنی؟ چطور می‌شه غم از دست دادن عزیزی رو به خلاقیت تبدیل کرد.
پریسا: خوب راستش فکر می‌کنم باید نظر هنرمندی رو درباره این موضوع پرسید که چنین تجربه‌ای داشته. تا اونجا که من می‌دونم آثار هنری زیادی هستند که تحت تاثیر از دست دادن عزیزی خلق شدن. حتی خیلی از دوستان خود من برای اینکه بتونن بعد از این اتفاق خودشون رو آروم کنن اثر هنری خلق کردن. اما چون خودم تا حالا همچین تجربه‌ای نداشتم نمی‌تونم نظر شخصی بدم. خود شادی چی میگه؟
فرزاد: شادی میگه غم از دست دادن عزیزان یا ماتم عواطف و احساسات مختلفی رو در یه فرد ایجاد می‌کنه. بعضی از این احساسات رو از قبل می‌شه حدس زد اما بعضی‌هاش رو نه. به نظر اون همین طیف وسیع عواطف هست که می‌تونه باعث خلق یه اثر هنری بشه که روی دیگران هم تاثیر عمیق بذاره. او حتی تشویق می‌کنه که اگر در همچین موقعیتی هستین یا قرار گرفتین برای اینکه آرامش بدست بیارین اثر هنری خلق کنین.
پریسا: اما فکر نمی‌کنی فردی که در چنین شرایطی قرار گرفته لازمه که از متخصص کمک بگیره؟
فرزاد: به نکته مهمی اشاره کردی. اتفاقا یک نفر در قسمت نظرها به همین مطلب اشاره کرده بود. این فرد که خودش هنر-درمانی می‌کنه توصیه کرده که اگر در چنین شرایطی هستین و می‌خواین یه اثر هنری خلق کنین حتما از یه متخصص هنر درمان یا روانشناس در مراحل مختلف کار کمک بگیرین. از نظر اون در بعضی شرایط اگر افراد از متخصص کمک نگیرن ممکنه همین تولید هنری متاثر از ماتم نه تنها بهشون کمک نکنه بلکه تاثیرات مخرب هم بذاره.
پریسا: جالبه. یعنی باید اول بتونیم عواطف و احساسات مختلف و شرایطی که درش قرار گرفتیم رو خوب بفهمیم و بعد بر اساس اون دست به خلق آثر هنری بزنیم که بتونه به بهتر کردن حالمون کمک کنه نه اینکه تاثیرات مخرب‌تری روی روح و روانمون بذاره.
فرزاد: دقیقا من هم همین برداشت رو از مقاله شادی کردم.
پریسا: دوستان امیدواریم قسمت اول برنامه آموزه‌های نو رو پسندیده باشین. بریم سراغ مقاله دوم با عنوان «شما همانی هستید که دوستان‌‌تان هستند؛ پس آنها را با دقت انتخاب کنید» نوشته ردیانس تالی.
فرزاد: قسمت اول فصل هفتم رو با مقاله دیگه‌ای از ردیانس شروع کردیم. ردیانس تالی از دانشگاه مریلند در رشته ارتباطات و روزنامه‌نگاری فارغ‌التحصیل شده. او تا به حال دو کتاب شعر هم نوشته که امیدواره به زودی چاپشون کنه.
پریسا: از مقاله‌های ردیانس خوشم میاد چون بی پرده و روشن حرفش رو می‌زنه. تعارف نداره.
فرزاد: و البته تو این مقاله با مثالی که زده حسابی تعارف رو گذاشته کنار.
پریسا: کدوم مثال؟ آها، همون بچه 4 ساله به نام شامدیو که در سال 1972 در یکی از جنگل‌های شهر سلطان‌پور در هند پیدا شده؟
فرزاد: بله، همونی که با بچه گرگ‌ها هم‌بازی بوده و مثل اون‌ها دندون‌های تیزی داشته و از خوردن گوشت و خون لذت می‌برده. همونی که مادر ترزا می‌بره پیش خودش نگهش می‌داره اما خیلی براش سخت بوده که خودش رو با زندگی در کنار انسان‌ها تطبیق بده و چند سال بعد در سال 1985 از دنیا می‌ره.
پریسا: راست می‌گی. یعنی از این بی‌پرده‌تر نمی‌شد به ما انسان‌ها یادآور شد که کسایی که باهاشون نشست و برخاست می‌کنیم، کسایی که از دوستای نزدیکمون به حساب میان همه روی شخصیت ما و نوع نگاهمون به زندگی و اتفاقات اطرافمون تاثیر می‌ذارن.
…
