قسمت ۱
بررسی مقاله «چگونه شیءسازی باعث خشونت علیه زنان میشود». نوشته ردیانس تالی
***
پریسا: دوستان عزیز، بله، تعجب نکنید.
فرزاد: درست حدس زدین.
پریسا: باز هم من و همکارم فرزاد در خدمتتون هستیم.
فرزاد: با یک مجموعه دیگه از آموزه‌های نو
پریسا: پر از انرژی با معرفی مقاله‌ها و مصاحبه‌های جدید
فرزاد: با مباحث جدید و قدیم از وب‌سایت بهائی تیچینگز
پریسا: پس با ما همراه باشید با اولین قسمت از فصل هفتم آموزه‌های نو.
پریسا: قبل از اینکه مقاله‌های این هفته را معرفی کنیم می‌خواستم از تیم وب‌سایت بهائی تیچینگز تشکر و قدردانی کنم.
فرزاد: البته که جای تشکر هم داره با این همه مقاله‌ها و موضوع‌های به روز که مرتب تو وب‌سایتشون منتشر می‌کنن.
پریسا: آره چند وقت پیش سردبیر این وب‌سایت عکسی تو صفحه فیس‌بوکش گذاشته بود حدود 18 تا 20 نفر توی عکس بودن از جاهای مختلف دنیا. عکس از یکی از جلسه‌های تیم وب‌سایت بهائی تیچینگز بود. زیر عکس نوشته بود این تیم تمام تلاشش رو حتی در روزهای تعطیل می‌کنه تا روزانه لااقل یک مقاله جدید در این وب‌سایت چاپ بشه.
فرزاد: و اگر توجه کرده باشی تعداد و تنوع افرادی که در این وب‌سایت مقاله می‌نویسن مرتب رو به افزایش هست. دوستان شما هم اگر مایلید مقالهای ازتون در این صفحه چاپ بشه حتما با سردبیر وب‌سایت تماس بگیرین و آمادگی خودتون رو اعلام کنید. مطمئن باشید که با روی باز ازتون استقبال میشه. خوب همکار عزیز اگر موافق باشی برسیم به معرفی مقاله‌ها.
پریسا: برای این قسمت مقالهای را انتخاب کردهایم با عنوان: «چگونه شیءسازی باعث خشونت علیه زنان میشود»، نوشته ردیانس تالی (Radiance Talley).
فرزاد: ردیانس تالی از دانشگاه مریلند در رشته ارتباطات و روزنامه‌نگاری فارغ‌التحصیل شده. تا به حال دو کتاب شعر هم نوشته که امیدواره به زودی چاپشون کنه.
پریسا: موضوع مورد بحث مقاله ردیانس رو تو فصل‌های قبلی از دید نویسنده‌های دیگه بررسی کرده بودیم اما هیچ وقت درباره شیءسازی زنان به این گستردگی صحبتی نشده بود.
فرزاد: آن طوری که من متوجه شدم، ردیانس سه گروه رو در شیءسازی زن‌ها مسئول می‌دونه. یکی خود زنان، دوم شبکه‌های اجتماعی و سوم مردان. هر کدوم از این سه گروه به نوعی مسئولند و ردیانس در این مقاله سعی داره اونها رو متوجه این مسئولیت سنگین کنه.
پریسا: ردیانس در مقاله دیگه‌ای با عنوان زنان شیء نیستن سؤال جالبی می‌کنه. وقتی مردها به یک زن نگاه می‌کنن چی می‌بینن؟ یه انسان یا شیئی جنسی؟
فرزاد: خوب من فکر می‌کنم جواب این سؤال هم سخته هم آسون. بذار من از تو بپرسم به طور کلی وقتی به یه نفر نگاه می‌کنی چی می‌بینی؟
پریسا: خوب من برای اینکه یه نفر رو که برای بار اول می‌بینم بهتر بشناسم، سعی می‌کنم با چیزهایی که همراهش هست بشناسمش. مثلا اگر بچه‌ای همراهش هست اولین حدسم اینه که مادر، پدر، خواهر یا برادره.
فرزاد: درسته همه ما سعی می‌کنیم با تمام چیزهایی که همراه اون فرد در لحظه می‌بینیم یه تصور ذهنی برای خودمون درست کنیم و سعی کنیم بهتر بشناسیمش. البته وقتی بیشتر با اون فرد آشنا می‌شیم ممکنه این تصورات اولیه ذهنیمون تغییر کنه یا تکمیل بشه. اما با نگاه اول که نگاه ظاهری هست خیلی سخته که به توانایی‌های یه فرد پی ببریم. قبول داری؟ مثلا اینکه چقدر باهوشه یا چقدر آدم منضبطی هست یا خیلی چیزهایی که به شخصیت فرد مربوط میشه رو نمیشه تو همون نگاه اول تشخیص داد. وقت لازمه.
پریسا: شاید نکته اصلی مقاله ردیانس همین باشه که نباید فکر کنیم زنان رو میشود با یک نگاه و فقط با شکل ظاهریشون شناخت. باید سعی کرد حتی در همون برخورد اول یه قدم از شکل ظاهرشون جلوتر بریم.
فرزاد: در حقیقت به صورت شیء یا کالا بهشون نگاه نکنین. اینجا بیشتر روی سخنش با مردهاست. درباره زن‌ها چی میگه؟
پریسا: ردیانس به زنان میگه سعی کنین تا یک زن دیگه رو میبینید اول از همه به شکل ظاهرش یا لباسش یا نوع آرایشش توجه نکنین. او زنان رو تشویق می‌کنه که این عادت رو بذارن کنار. و سعی کنن همدیگر رو بهتر بشناسن و سعی در تقویت خصوصیات اخلاقی و توانایی‌های همدیگه داشته باشن. می‌دونی خیلی وقت‌ها زن‌های مسن‌تر دخترای جوون رو تشویق می‌کنن که آرایش کنن یا به وضع ظاهرشون بیشتر برسن تا بیشتر مورد توجه مردها باشن. ردیانس این نوع برخورد رو مورد انتقاد قرار میده.
…
