قسمت ۱۳
بررسی مقالههای «نقش فرد در ایجاد صلح» نوشته دیوید لنگنس و «چطور عامل باشیم نه منفعل» نوشته دونالد استریتس.
***
فرزاد: دوستان عزیز، سلام من فرزاد هستم و با یک قسمت دیگه از مجموعه برنامههای آموزههای نو میزبان شما.
پریسا: سلام؛ صدای من رو هم که دیگه حتما میشناسید. پریسا هستم و به اتفاق فرزاد، امروز هم با دو مقاله دیگه از وبسایت بهائی تیچینگز در خدمت شما.
فرزاد: مقاله اول با عنوان «نقش فرد در ایجاد صلح» نوشته دیوید لنگنس،
پریسا: و مقاله دوم با عنوان «چطور عامل باشیم نه منفعل» نوشته دونالد استریتس.
فرزاد: دوستان با برنامه امروز ما همراه باشید.
…
پریسا: همانطور که اول برنامه اعلان کردیم مقاله اول امروز را دیوید لنگنس نوشته با عنوان: «نقش فرد در ایجاد صلح».
فرزاد: دیوید لنگنس برای وبسایت بهائی تیچینگز هم مقاله مینویسه و هم وظیفه ویراستاری مقالههای دیگران رو به عهده داره. او نویسنده و منتقد مجله Paste Magazine هم هست و در حال حاضر با همسرش در شمال کالیفرنیا زندگی میکنه.
پریسا: دیوید مقالش رو با اشاره به این مطلب شروع میکنه که از دیدگاه آموزههای بهائی سوخت موتور پیشرفت بشر از نگرانی جمعی برای یکدیگر تامین میشه.
فرزاد: معنی این جمله رو باید برای من و شنوندهها روشن کنی.
پریسا: خوب به زبان ساده اینه که صلح و وحدت بین بشر بدون فداکاریهای بی چشمداشت همه ما امکانپذیر نیست. رسیدن به اونچه که دنیای امروز نیازمندش هست یعنی وحدت و صلح بدون عشق به همدیگه، عشقی که فقط محدود به کلام نیست و در عمل هم ابراز میشه، امکانپذیر نیست.
فرزاد: فکر میکنم تقریبا همه ما در اینکه صلح و آرامش میخوایم با هم موافقیم. اما سوال اصلی اینجاست: هر کدوم از ماها شخصا حاضریم برای رسیدن به این هدف چی کار کنیم؟
پریسا: داری کار رو سخت میکنی ها.
فرزاد: چرا؟ البته که سخته. همیشه وقتی حرف از صلح و وحدت میشه انقدر دور از دسترس به نظر مییاد که همیشه فکر میکنیم کاری از دست ما به تنهایی بر نمییاد و یکی دیگه باید پیش قدم بشه.
پریسا: دقیقا. معمولا صبر میکنیم یکی دیگه دست به کار بشه و ما دنباله رو.
فرزاد: من فکر میکنم نکته مقاله دیوید لنگنس هم همینه. اینکه این بار باید اول از خودمون شروع کنیم.
پریسا: اما چطوری؟ این قسمتش رو همه ما خوب میدونیم اما چطوری؟
فرزاد: دیوید در مقالش به قسمتی از صحبتهای حضرت عبدالبهاء پسر ارشد حضرت بهاءالله اشاره میکنه که مضمونش اینه: هر کدوم از ماها باید وسیله روشنی بشر بشیم. هر پیشرفتی منوط به دو باله یکی علم و دیگری عمل.
پریسا: برداشت من اینه که وقتی به این علم و آگاهی رسیدیم که خوشحالی و شادی بشر از راه صلح و یگانگی به دست مییاد باید تمام تلاشمون رو به کار ببریم که اون رو به مرحله عمل برسونیم. هر کدوم از ما در هر حد و توانی که میتونیم.
فرزاد: و البته نکته دیگهای که بهتره همیشه به خودمون یادآوری کنیم اینه که اول از خودمون شروع کنیم. وقتی بتونیم از درون شاد باشیم، در آرامش به مراتب بهتر آمادگی اون رو داریم که به دنبال راههایی بگردیم تا شادی و آرامش درونی خودمون رو به دیگران هم انتقال بدیم.
پریسا: دوستان، امیدواریم قسمت اول برنامه امروز رو پسندیده باشین. در قسمت دوم به معرفی مقالهای با عنوان «چطور عامل باشیم نه منفعل» نوشته دونالد تی استریتس.
فرزاد: دکتر دونالد استریتس دکتراش رو از دانشگاه ماساچوست گرفته و به مدت 14 سال با برنامه آموزشی انیسا که الهام گرفته از آموزههای بهائی است کار کرده.
پریسا: دکتر استریتس مقالهاش رو با این مطلب شروع میکنه که بعضیها خودشون عاملند؛ یعنی اگر چیزی میخوان، خودشون به دنبالش میروند و همه کاری میکنند تا به دستش بیاورند. برعکس، بعضیها دست روی دست میگذارند و مینشینند تا از آسمان چیزی جلوی پایشان بیفتد.
فرزاد: اینطور که نویسنده مقاله میگه برای رسیدن به هر چیزی که میخوایم باید 4 مرحله رو طی کنیم: اول تصمیم بگیریم که چیزی رو به دست بیاریم؛ اراده قوی داشته باشیم که در مسیر تصمیمی که گرفتیم قدم برداریم؛ برای به دست آوردنش به اندازه کافی وقت بذاریم؛ منابع لازم برای بدست آوردنش رو داشته باشیم.
…