قسمت ۱۱
مقالهی اول با عنوان «چرا ارج نهادن به تنوع نژادی بهتنهایی کافی نیست» و مقالهی دوم «چگونه با کودکان دربارهی نژاد صحبت کنیم».
***
فرزاد: دوستان عزیز، سلام. من فرزاد، با یک قسمت دیگه از مجموعه آموزههای نو به همراه همکارم پریسا با شما همراهم.
پریسا: دوستان سلامِ من رو هم پذیرا باشید. امروز هم دو مقالهی دیگر از وب سایت بهائی تیچینگز را معرفی میکنیم که هر دو را استیسی قدوسی نوشته.
فرزاد: مقالهی اول با عنوان «چرا ارج نهادن به تنوع نژادی به تنهایی کافی نیست».
پریسا: و مقالهی دوم «چگونه با کودکان دربارهی نژاد صحبت کنیم».
فرزاد: دوستان ازتون دعوت میکنیم تا انتهای برنامهی امروز با ما همراه باشید.
پریسا: دوستان همونطور که اول برنامه گفتیم امروز خلاصهای از مقالهی استیسی قدوسی رو با عنوان «چرا ارج نهادن به تنوع نژادی به تنهایی کافی نیست» با شما مرور میکنیم.
فرزاد: استیسی اهل اوماهای نبراسکاست و به زودی دورهی کارشناسی ارشدش را در رشتهی سلامت عمومی با تخصص در سلامتی و اخلاق تمام میکند.
پریسا: از مقالههایی که موضوعشان دربارهی چیزهایی است که در زندگی به صورت روزانه باهاشون دست و پنجه نرم میکنیم خیلی خوشم میاد.
فرزاد: کدوم یکی از مقالههایی که بررسی میکنیم بیارتباط با زندگی روزمرهمون است؟
پریسا: فکر کنم درست منظورم رو نگفتم یا شاید درست متوجه نشدی. مثلاً اونهایی که مثل من بچهی کوچک دارن، ممکنه از مقالههایی که دربارهی مسایل روزانهی مرتبط با بچهها است بیشتر خوششون بیاد.
فرزاد: چرا؟ چون متوجه میشی خودت تنها نیستی که هر روز با یک عالمه چالش جدید باید دست و پنجه نرم کنی؟
پریسا: اون که بله. ولی از طرفی هم کلی چیزهای جدید از اونهایی که با تجربهترن یاد میگیرم.
فرزاد: جالبه، پدر و مادرهای جوون حاضرن به حرف مقالهها گوش بدن اما خیلیهاشون ترجیح میدن از تجربیات پدر و مادرهای خودشون تو بچهداری استفاده نکنن.
پریسا: دیگه خیلی داری وارد جزییات میشیها.
فرزاد: ببخشید. بریم سر اصل مطلب: توجه به تنوع نژادی.
پریسا: بله. استیسی میگه متوجه شده تنها حرف زدن با بچههاش در بارهی اصل مهم تنوع نژادی کافی نیست. و به تحقق این اصل در دنیای امروز کمکی نمیکند. در حقیقت ما برای رشد اجتماعی و معنوی خودمون و اطرافیانمون احتیاج داریم که مدام به این مهم عمل کنیم و در شرایط مختلف از خودمون عکسالعمل نشون بدیم.
فرزاد: دقیقاً. آموزههای بهائی هم به ما گوشزد میکنه که زیبایی جهان در تنوعش هست، مثل زیبایی باغ که در تنوع و رنگارنگی گل هاشه.
پریسا: اتفاقاً استیسی هم میگه با بچههاش دربارهی اهمیت این تنوع در رنگها صحبت میکنه و به اصل از بین بردن تعصب از هر نوعی تاکید میکنه. استیسی حتی پا رو هم فراتر گذاشته و میگه برای رشد معنوی خودش و همسرش و کمک بهبچههاش، هم خودش و هم همسرش داوطلبانه با مؤسساتی که به مهاجرین کمک میکنن همکاری میکنن. و از اون مهمتر دربارهی فعالیتهایی که انجام میدن و چالشهایی که در این محیط باهاش رو بهرو میشن با بچههاشون گفتگوی میکنن.
فرزاد: خوب البته که صحبت و گفتگو با بچهها خوبه و اونها رو برای موقعیتهایی که ممکنه در آینده باهاش روبهرو بشن آماده میکنه، اما فکر میکنم باید این شرایط رو برای بچهها فراهم کرد که در موقعیتهای واقعی هم بتونن اونچه رو که یاد گرفتن در عمل انجام بدن.
پریسا: نکتهی مهمیه. مخصوصاً با بچهها. هر قدر هم که باهاشون تمرین کنی و بهشون یادآوری کنی که سلام و احوالپرسی و تشکر یادشون نره، باز هم تو یه موقعیت که قرار میگیرن و یک نفر رو که خیلی نمیشناسن میبینن همه چی یادشون میره. در حقیقت یادشون نمیره. بیشتر وقتها یا آمادگیش رو ندارن، یا دستپاچه میشن، یا خجالت میکشن یا هزار تا یای دیگه که توی سرشون میگذره و ما ازش خبری نداریم.
فرزاد: بالاخره باید امیدوار بود که روزی جواب میده. اگر منظورت رو درست متوجه شدم، میخوای بگی که پدر و مادرها موظفن که این شرایط رو برای بچههاشون جور کنن و اونها رو در موقعیتهایی قرار بدن که بتونن اونچه رو دربارهی تنوع نژادی یاد گرفتند تمرین کنن.
…