این اولین نامه خطاب به بانویی است که حضرت عبدالبهاء او را بیشتر از هر چیز به خاطر صداقت و صراحتش دوست داشتند و حضرت شوقی ربانی معتقد بودند که او در عشق به حضرت عبدالبهاء یک پارچه آتش است.
