در آثار مقدس کلیه ادیان الهی جلوه‌هایی از عرفان وجود دارد که مبنای آن ادیان است. اما به مرور زمان توسط پیروان آنها منحرف شده‌اند. عرفان یا همان معرفت قلبی از کشف و شهود حاصل می‌شود. مسیحیت و اسلام از جمله ادیانی هستند که در کتب آسمانی خود با بیان مضامین عرفانی، مقامات و مراتب حق و سیر و سلوک برای رسیدن از نفس به حق را بیان می‌کنند. اما بحران اقتدارگرایی و مرجعیت، مانع مکاشفه و رشد اندیشه خداشناسان شد.
وحدت بین هستی و یگانگی، بین شریعت و طریقت و حقیقت مبنای عرفان بهائی است که حضرت بهاءالله در آثار خود به آن اشاره کرده‌اند و تحری حقیقت فارغ از هر گونه تقلید انتهای سفر روحانی انسان از ابتدا به انتهای همه هستی است. به گفتگو با دکتر نادر سعیدی در این مورد توجه بفرمایید.
