زندگی زناشویی و تشکیل خانواده – بخش ۳

بخشی از کتاب آئین بهائی، نگرشی کوتاه به تاریخ و تعالیم.

در این قسمت: در مواردی که یکی از طرفین پیرو آئینی دیگر باشد و عروس با داماد مایل به اجرای تشریفات عقد مرسوم در آئین خود باشند، به لحاظ …

***

ازدواج بهائی:

مراسم ازدواج در آیین بهائی بسیار برگزار می‌شود. عروس و داماد در برابر دو نفر شاهد که از طرف محفل روحانی محلّ تعیین شده‌اند هر یک جداگانه به ادای آیه‌ی مخصوص ازدواج می‌پردازند. داماد خواهد گفت: « انّا کلٌ للّه راضون» و عروس خواهد گفت:«انّا کلٌ للّه راضیات» با ادای همین دو آیه که اعتراف عروس و داماد به رضایت و توکّلشان به اراده‌ی الهی است، عقد فی مابین صورت پذیرفته است. چنانچه عروس و داماد مایل باشند که در برنامه‌ای که برای مراسم ازدواج تهیّه شده مناجات یا فقراتی چند از آثار مقدّسه‌ی بهائی خوانده شود یا آنکه قطعات موسیقی مناسب حال نواخته شود، بدیهی است که آن نیز اجرا خواهد شد. در مواردی که یکی از طرفین پیرو آیینی دیگر باشد و عروس یا داماد مایل به اجرای تشریفاتِ عقد مرسوم در آیین خود باشند، به لحاظ رعایت احترام به تشریفات مرسوم در هر دو آئین، هر دو عقد در یک روز انجام خواهد گرفت. ازدواج در آیین بهائی علاوه بر رضایت طرفین مشروط به رضایتِ والدین – چنانچه در قید حیات باشند – نیز هست. این اقدام سببِ اتّحاد و اتّفاق بین خانواده خواهد شد و پیوند جدید را تقویت خواهد نمود.

طلاق:

طلاق در آیین بهائی مجاز شناخته شده است لکن باید آن را « آخرین چاره‌ی رهایی از مشکلات به شمار آورد و تا آنجا که ممکن است از وقوع آن جلوگیری کرد.» در میان هر زن و شوهری ممکن است اختلاف پدید آید و مشکلاتی فراهم شود. مهمّ آن است که زوج و زوجه هر دو تلاش در یافتن راه حلّ نمایند و در محیطِ خانواده از طریق مشاوره یا با کمک دوستان و آشنایان و بالاخره از راه مراجعه به اهل فنّ و متخصّصین امور زناشویی به رفع اختلاف پردازند. همانند همه‌ی مشکلاتی که ممکن است در یک جامعه‌ی بهائی پدید آید، در این مورد نیز زن و شوهر می‌توانند از محفل روحانی محلّ، که از جمله وظایفش رسیدگی به این‌گونه است، یا از کمیته‌های مخصوصی که برخی از محافل روحانی برای رفع مشکلات زناشویی تشکیل داده‌اند، کمک طلبند و از آنان بخواهند تا به مشورت نشینند و در صورت امکان رفع اختلاف نمایند. چنانچه بحران ادامه یابد و هر یک از طرفین یا هر دو به شدّت «از یکدیگر بیزار شوند» و امید وساطت و آشتی به یأس مبدّل گردد، آنگاه می‌توانند منفرداً یا متّفقاً از محفل روحانی تقاضای ثبت تاریخ طلاق نمایند. در این صورت محفل روحانی با طرفین دعوی به مشاوره نشیند و چنانچه یقین حاصل کند که قادر به رفع اختلاف و حلّ مشکلات فی مابین نیست، اقدام به ثبتِ تاریخ به جهتِ آغاز سال انتظار که نزد بهائیان به «سال تربّص» مشهور است خواهد نمود. هدف از تربّص و جدا زیستن این است که زوج و زوجه تشویق به هر نوع تلاش برای رفع اختلاف و آشتی گردند. بدیهی است که محفل روحانی طیّ سال مزبور نیز آماده برای هر نوع کمک برای رفع مشکلات زناشویی خواهد بود. چنانچه همه‌ی تلاش‌ها با شکست مواجه گردید، آنگاه از نقطه نظر نظامات بهائی طلاق ثبتِ دفاتر و قطعی اعلام خواهد گردید.

خانواده و اطفال

گرچه تشکیل خانواده از نظر بهائیان امری مهمّ به‌ شمار می‌رود، لکن از واجبات شمرده نشده است. در این مورد از قلم حضرت بهاءاللّه چنین نازل گردیده: « تزوّجوا لیقوم بعدکم احدٌ مقامکم …» بر والدین فرض شده است که نهایت اهتمام در تعلیم و تربیت اطفال خود بنمایند.

هواللّه

ای خدا، طفل معصومم، در پناه خود حفظ نما، عنایتی کن، رحمتی بفرما، تربیت نما، به نعمت بپرور، قابلیّتی بخش تا ملکوتی گردم، ربّانی شوم، روحانی شوم، نورانی گردم. تویی مقتدر و توانا و مهربان.

حضرت عبدالبهاء