رشد و کمال

به مرور زمان اضطراب و نگرانی کمتر شده، به شرایط عادت کرده‌ایم، بشر احتیاج به بیداری داشت و این ویروس جهانی زنگ هوشیاری برای بشر شد، دنیا احتیاج به رشد معنوی دارد، آمادگی برای صلح و وحدت در جامعه بشری، زمانی برای تفکر به امورات فراموش شده، موقعیت خوبی برای فکر کردن به مفاهیم اصلی زندگی، ارتباطات مجازی تا حدودی باعث نزدیکی بین دوستان و اقوام شده، انتقال حس امید و مثبت بودن، مشکلاتی که قبل از کرونا داشتیم در حال حاضر بی‌اهمیت شده، از جمله کارهایی که در زمان اضطراب انجام می‌دهیم اطمینان‌جویی هست، ذهن هر بار اطمینان بیشتری طلب می‌کند، به هیچ وجه به اطمینان صد در صدی نمی‌رسیم، ما در دنیایی زندگی نمی‌کنیم که بتوانیم همه امور را کنترل کنیم، کنترل داشتن بیش از حد سبب ازدیاد نگرانی می‌شود، قبول کنیم که قرار نیست بر همه امور تسلط داشته باشیم، انسان از ناشناخته‌ها می‌ترسد، در آگاهی احساس آرامش بیشتری هست، رشد و کمال همراه با درد و رنج حاصل می‌شود، بشر امروز خیلی فردگرا شده و فقط به خود فکر می‌کند، ویروس کرونا کمک کرد بتوانیم جهانی فکر کنیم، بحران کرونا پیروزی‌هایی هم در پی داشته، مهم است که از لحاظ روحی به خودمان کمک کنیم، ما می‌توانیم دنیای بهتری داشته باشیم، دنیای بعد از کرونا دنیای بهتری است.