#داستان_ما_یکیست

گفتگو با: دکتر فرهاد ثابتان، استاد دانشگاه و سخن‌گوی جامعه جهانی بهائی در آمریکا. روز ۱۹ ژوئن سال ۱۹۸۳ میلادی یعنی نزدیک به چهل سال پیش، ۱۰ بانوی جوان ایرانی که اکثر آنان بیست و چند سال بیشتر نداشتند، به جرم باور به آیین بهائی، به دست مقامات جمهوری اسلامی در شهر شیراز به دار آویخته شدند. جوان‌ترین آن‌ها دختری بود هفده ساله به نام مونا محمودنژاد که بیشتر اوقات خود را صرف تدریس کودکان محروم و نگهداری از یتیمان می‌کرد. این بانوان آگاه و دلیر باور داشتند که آزادی و برابری، عدالت و برادری برای مردم سرزمین‌شان و فرای مرزهای آن، برای اهل عالم با تعالیم آیین بهائی گره خوردند. تعالیمی چون احترام به کرامت و شرافت انسانی، برابری حقوق همه انسان‌ها فارغ از همه تفاوت‌ها، ترک تقلید و نفی تعصبات، تعلیم و تربیت اجباری، رفاه و سعادت برای نوع انسان و شاید مهم‌تر از همه برای آن‌ها برابری جنسیتی.