حضرت بهاءالله در سوره الملوک به سلطان عبدالعزیز عثمانی و وزیرانش و در کتاب اقدس به معشر روم یعنی مسؤولان حکومت عثمانی و شهر استانبول خطابات نموده و در کتاب اقدس نیز سقوط حکومت عثمانی و شهر استانبول را پیشگوئی فرموده‌اند. قبلاً یعنی قبل از نزول کتاب اقدس در الواح رئیس و فوأد نیز ذلّت و خسران سلطان عبدالعزیز و دو وزیر مستبدّش عالی پاشا و فؤاد پاشا را تصریح فرموده بودند. آنچه فرمودند واقع گشت و آن نفوس ستمکار از کار برکنار و با نهایت خسران و ذلّت آشکار در وادی خاموشی مقرّ گرفتند. در لوح فؤاد که خطاب به شیخ کاظم سمندر قزوینی جاودانۀ تاریخ بهائی، نازل گردیده است پس از ذکر فؤاد پاشا و ذلّت و فوت او، به مذلّت عالی‌پاشا و سلطان عبدالعزیز عثمانی نیز اشاره می‌فرمایند. فؤاد پاشا در سال ۱۸۶۹ میلادی و عالی‌پاشا در سال ۱۸۷۱ میلادی در گذشتند. سلطان عبدالعزیز نیز که بیش از پانزده سال به حضرت بهاءالله ستم نموده بود و آن حضرت و عائلۀ مبارکه و اصحاب مظلومشان را ازجائی به جائی دیگر و سرانجام به عکّا تبعید نموده بود در سال ۱۸۷۶ میلادی از سلطنت معزول و اندکی بعد با فلاکت در گذشت. گفته‌اند که خودکشی نمود و پاره‌ای از وقایع‌نگاران نوشته‌اند که مقتول گردید. سلسلۀ عثمانیان پس از او دیری نپائید و سرانجام پس از حدود ششصد سال سلطنت منقرض گشت و حکایت ستم امپراتوران آن به تاریخ سپرده شد.
برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.
