حضرت محمد – بخش ۹
قرآن شریف اعظم معجزۀ رسولالله است و هر زمان از آن حضرت تقاضای آیت یعنی معجزه شده است قرآن را معجزۀ حضرتشان دانستهاند. اجازه بفرمائید در این خصوص آیات قرآن شریف را زیارت نمائیم. باید توجّه داشت که آیات الهی به عبارت دیگر کتاب الهی معجزۀ دائم باقی است. هر معجزۀ دیگری از رسولان الهی نقل شود برای مردم خاصّ و در زمان مخصوص معتبر است و اصولاً مخالفان گفتۀ نقل کنندگان این معجزات را هرگز نپذیرفتهاند. آیات قرآن شریف این نکته را تائید مینماید. چنانکه از جمله در سورۀ انعام میفرماید: «وَ ما یُشعرُکم انّها اذا جاءت لایؤمنون» و در سورۀ بنی اسرائیل میفرماید: «و ما مَنَعنا اَن نُرسلَ بالآیات الاّ اَن کذّب بها الاوّلون». در هر دو آیۀ قرآن ذکر است که اگر معجزات ظاهر گردد منکرین مؤمن نمیشوند. به فرمودۀ قرآن شریف مخالفان حتّی اگر معجزات را خود نیز مشاهده نمایند خواهند گفت که این سحر آشکار است.
در سورۀ قمر در این خصوص چُنین نازل گردیده است: «وَ اِن یَرَوا آیهً یُعرضوا و یقولوا سحر مُستَمرُّ». و اگر مخالفین معجزهای ببینند اعراض نمینمایند یعنی روی بر میگردانند و میگویند این جز جادو چیز دیگر نیست.
برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.