پس از مهاجرت رسول‌الله به مدینه، مسلمین آنجا به نصرت آن حضرت قیام نمودند و لذا انصار یعنی کمک کنندگان خوانده شدند. مسلمین مکّه نیز که به مدینه مهاجرت نموده بودند با انصار عقد اخوّت یعنی برادری بستند. اگر چه مسلمین در مدینه به تدریج صاحب اقتدار شدند ولیکن در مکّه همچنین تحت شکنجه و عذاب و زنجیر و زندان بودند. رسول اکرم به تدریج با قبائل ساکن مدینه و اطراف آن به معاشرت پرداختند و قراردادهایی میان مسلمین و آنان منعقد گشت. از جمله با برخی از قبائل یهود که در اطراف مدینه سکونت داشتند قراردادهایی بسته شد که در پیش آمدها و مواقع ضروری از یکدیگر حمایت کنند. روابط میان مسلمین و یهودیان در آغاز بر اساس تفاهم بود. زیرا که یهود ملاحظه می‌نمودند که آئین اسلام بر پایۀ یکتاپرستی استوار است و شباهت به شریعت حضرت موسی دارد. امّا به تدریج که احکام آئین جدید صادر گردید دریافتند که با شرع یهود در فروع تفاوت‌هائی نیز دارد. لذا به اعتراض برخاستند و اظهار نمودند که حضرت موسی آخرین رسول الهی است و پس از آن حضرت دیگر احدی در مقام رسالت ظاهر نخواهد شد.
برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.
