حضرت ابراهیم مربّی آسمانی و رسول الهی در حدود هزار و هشتصد تا دو هزار سال پیش از میلاد حضرت مسیح و در زمان حامورابی پادشاه بابل (آمرافل پادشاه) در شهر اُور واقع در ساحل فرات در سرزمین بَین‌النّهرین تولّد یافتند. این شهر که پیش از آن از مراکز قدرت آشوریان به شمار می‌رفته در زمان تولّد حضرت ابراهیم در زیر تسلّط حکومت کَلدانیان و مرکز تمدّنی عظیم بوده است. مردم آن شهر و دیگر شهرها در مراکز فساد و در شرابخانه‌ها آلوده به هوی‌پرستی و در بُتخانه‌ها گرفتار بُت‌پرستی بوده‌اند. پدر حضرت ابراهیم که اصلاً از خاندان‌های صابئین حرّانی بوده و نزد نَمرود پادشاه (یا بقول اعراب نِمرود) تقرّب داشته به بت‌پرستی گرایش یافته و به اصطلاح «بُتگر» شده است. حضرت ابراهیم در چنین خاندانی تولّد یافتند،خاندان بُت‌پرستی. ولیکن باید گفت که ارادۀ الهی برای آن حضرت مسیر دیگری معیّن کرده بود.
برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.
