بخشی از کتاب آئین بهائی، نگرشی کوتاه به تاریخ و تعالیم. در این قسمت: بنا به اعتقاد بهائیان، همه ادیان منبعث و منشعب از یک سرچشمه الهی‌اند. مقصد اصلی از ظهور پیامبران، تأمین و تعمیم نیک بختی برای …
***
این بسی واضح است که نیل به این هدف یعنی استقرار صلح و تشکیل یک جامعه‌ی واحد جهانی با گام‌های کوچک لکن عملی امکان‌پذیر می‌گردد. حضرت بهاءاللّه در آثار خود نیل به وحدت را مشروط به تأمین و تعمیم برخی اصول دیگر فرموده‌اند که از جمله می‌توان از اصلِ جستجوی آزاد و مستقل حقیقت، تساوی حقوق زن و مرد، ترک تعصبّات از هر نوع، تقویت پایه‌های خانواده و تبادل آزاد آراء نام برد.
از دیدگاه بهائیان تکامل استعدادهای معنوی و روحانی در یک فرد لاجرم به تکامل و شکوفائی جامعه می‌انجامد. دعا و مناجات و تفکّر و تأمّل در آثار مقدسّه به پیش‌بردِ کمالات سرعت می‌بخشد. به فرموده‌ی حضرت بهاءاللّه «انسان را به مثابه‌ی معدن که دارای احجار کریمه است مشاهده نما.» ایمان موجب شکوفایی صفات و ملکات نیکو در انسان، که همانا احجار کریمه مودوعه در وجود او است، می‌گردد و به وسیله‌ای برای خدمت به فرد و جامعه مبدل می‌شود. به اعتقاد بهائیان ایمان واقعی لاجرم به کردار نیک می‌انجامد.
حضرت بهاءالله متجاوز از پانزده هزار اثر شامل پیام‌های عمومی و مکاتیب، که در نزد بهائیان به لوح مشهور است، رساله و کتاب به دو زبان فارسی و عربی از خود به جا گذارده‌اند که اکثر آنها به خط و مهر آن حضرت موجود است. از جمله این آثار عبارتند از ادعیه و مناجات، تأویل و تقسیر وعود و بشارات کتب مقدسه، حدود و احکام، آثار عرفانی و آنچه به طرز اداره و حکومت و بعضی از رشته‌های علوم مربوط می‌شود و بالاخره مبادی روحانی و فضائل اخلاقی که آگاهی و عمل به آنها در تقلیب فرد و جامعه مؤثر است.
حضرت بهاءالله در وصیتنامه خود که به نام «کتاب عهدی» موسوم است، فرزند ارشد خود حضرت عبدالبهاء را به عنوان وصی و مبین آثار خویش تعیین فرمودند. حضرت عبدالبهاء به مدت حدود سی سال تا آخر حیات مسئولیت اداره جامعه جوان بهائی را به عهده داشتند. ایشان در این مدت در مکاتیب و خطابات بی‌شمار به تبیین و تشریح تعالیم پدر بزرگوار و بالا بردن دانش دینی بهائیان پرداختند. آن حضرت به نوبه خود در وصیتنامه کتبی تدابیر لازم را به جهت مراجعی که باید در آینده مسئولیت اداره امور جامعه جهانی بهائی را به عهده گیرند اتخاذ فرمودند. همه این تدابیر موجب گردیدند که وحدت و یکپارچگی دیانت بهائی در طول بیش از یکصد و شصت سال تاریخ محفوظ ماند و گسترش آن در سطح جهانی به عنوان یک آئین واحد تضمین گردد.
همانگونه که در آثار شارع آئین بهائی پیش‌بینی گردیده، دیانت بهائی فاقد طبقه روحانی حرفه‌ای است. اداره جامعه بهائی بر عهده دو رکن محول گردیده است که در عین استقلال با تشریک مساعی یکدیگر به تمشیت امور جامعه می‌پردازند. یکی از این دو رکن را هیات‌هایی متشکل از 9 نفر تشکیل می‌دهند که در سطوح محلی و ملی به طریق دموکراتیک انتخاب و به نام محفل روحانی خوانده می‌شوند. رکن دیگر نهادی است انتصابی متشکل از افراد ذی صلاح و مجرب در سطوح قاره‌ای و بین‌المللی که در فواصل معین از جانب بالاترین مرجع اداری آئین بهائی یعنی بیت العدل اعظم برگزیده می‌شوند و تحت عنوان مشاور به خدمت اشتغال می‌ورزند. بیت العدل اعظم به نوبه خود هر پنج سال یک بار از طرف اعضای محافل روحانی ملی و از میان بهائیان کلیه کشورهای جهان به طریق دموکراتیک انتخاب می‌شود.
در نظامات اداری جامعه بهائی قوای مقننه و اجرائیه برای تمشیت امور جامعه تنها به عهده هیئت‌های انتخابی، یعنی محافل روحانی محلی و ملی و بیت العدل اعظم محول گردیده است. وظیفه هیئت مشاورین تشریک مساعی با محافل روحانی و فرد فرد بهائیان و تشویق ایشان به اجرای خدمات محوله در زمینه حفظ و صیانت جامعه و پیشبرد اهداف آن است. به اعتقاد بهائیان، نظم اداری بهائی الگویی است برای همکاری‌های بین‌المللی و نمایشگر این حقیقت است که چگونه می‌توان در عین تنوع و کثرت به تفاهم و وحدت دست یافت.
