در اوقاتی که حضرت بهاءالله در سربازخانۀ عکّا، در زندان عکّا، اسیر حکومت عثمانی و محروم از هرگونه آزادی بودند هم حضرتشان و هم عائلۀ مبارکه و اصحاب از حیث معاش به سختی گذران می نمودند. شرح سختی‌های آن ایّام به حقیقت جانگداز است. باید توجّه داشت که در آن احیان و سال‌ها پیش از آن جمعی از تجّار معتبر نیز در ایران به گروه عاشقان حضرت بهاءالله پیوسته بودند ولیکن هر چه اصرار و التماس می‌نمودند که به حضرت بهاءالله و عائلۀ مبارک کمک مالی نمایند، مورد قبول آن حضرت واقع نمی‌گشت. از میان صدها تاجر مؤمن به حضرت بهاءالله در آن دوران علاوه بر تنی چند از افراد خاندان محترم افنان (یعنی منسوبان حضرت باب) از نورین نیّرین سیّد حسن و سیّد حسین اصفهانی، میرزامحمّد افشار، حاج محمّد اسمعیل یزدی، میرزا عبدالکریم طهرانی، برادران با قراف، آقا علی‌حیدر شیروانی، شیخ کاظم سمندر قزوینی و برادران ندّاف (آقای محمّد حسین ندّاف و آقا محمّد رضا ندّاف) قمی (و اردستانی الاصل) توان یاد نمود.
برای دانلود متن کامل این قسمت کلیک کنید.
