استمرار ظهورات الهیه: حضرت محمد آخرین پیامبر؟
در سیر تاریخی ادیان آسمانی مهم‌ترین و حساس‌ترین بزنگاه، رستاخیز و یا ظهور قیامت هر دیانت بوده است. یعنی اتمام دوره یک دین و آغاز دوره دین جدید. همیشه در گذار از این مرحله سخت و سرنوشت ساز بوده است که فقط عده‌ای معدود موفق به شناخت و پذیرش مظهر ظهور (پیامبر) آئین جدید شده‌اند و عده زیادی طلوع همان خورشیدی که به آن مومن بودند را از افقی جدید و متفاوت ندیدند و ظهور جدید و پیروان آن ظهور را دشمن خویش انگاشتند و به مخالفت با آنان قیام کردند. دلایل بسیاری را برای آن می‌توان برشمرد. دلایلی باطنی و ظاهری، معنوی و مادی. دلایلی که می‌توان به تحلیل آن از منظرهای گوناگون پرداخت.
یکی از آن دلایل را شاید بتوان برداشتی ناصحیح از عبارات و آیات کتاب آسمانی توسط پیروان آن آئین دانست. همانطور که می‌دانیم بسیاری از مفاهیم روحانی در قالب تشبیهات و استعارات و به زبان رمز در کتب آسمانی بیان شده. در حرکت هر دین از بهار به سمت خزان و نزدیک شدن به پایان دوره خودش، ظاهر این کلمات بیشتر مورد توجه قرار گرفته است و معانی باطنی آن از دیده دل دور مانده است. به همین خاطر وقتی مظهر ظهور (پیامبر) جدید ظاهر می‌شود، با وجودی که ظهورش عملاً تحقق همه وعده‌های آئین قبل است، اما توسط بسیاری از مردم شناخته و پذیرفته نمی‌شود.
از آن جمله می‌توان به مطلبی که در قرآن کریم در ارتباط با خاتمیت حضرت محمد بیان گردیده اشاره کرد. آیا ذکر خاتمیت برای حضرت محمد به این معنا است که بعد از ایشان ظهوری الهی رخ نخواهد داد؟ آیا مظهر ظهوری جدید آئین آسمانی دیگری برای بشر نخواهد آورد؟ دیدگاه و تعریف آئین بهائی از خاتمیت حضرت رسول چیست؟
برنامه صد پرسش صد پاسخ که هر قسمت آن به یک سوال پاسخ داده می شود، در قسمت چهل و دوم خود تحت عنوان “حضرت محمد، آخرین پیامبر؟ ” به این موضوع بسیار مهم می‌پردازد.
نظرات و دیدگاه نویسنده این مطلب مستقل بوده و لزوما دیدگاه رسمی جامعه بهائی را منعکس نمی‌کند.
