قسمت ۵
مرور مقالۀ «۶ درس مهم از جایزه نوبل صلح»، نوشتۀ هما ثابت توانگر، و مقالۀ «ارتقای ارتباطات جهانی با زبانی واحد و مشترک»، نوشته لیون استیونز.
***
فرزاد: دوستان سلام؛ با یک برنامهی دیگه از مجموعه «آموزههای نو»، به اتفاق پریسا، با شما هستیم.
پریسا: سلام من رو هم از استودیوی رادیو پیام دوست در کانادا پذیرا باشید. برای آن دسته از شنوندههایی که برای اولین بار برنامه ما رو میشنوند، خوبه این توضیح را بدیم که این برنامه هر بار دو مقاله از وبسایت BahaiTeachings.org را معرفی میکند. مقالۀ اول برنامه امروز:
فرزاد: «6 درس مهم از جایزه نوبل صلح»، نوشتۀ هما ثابت توانگر. و مقالۀ دوم:
پریسا: «ارتقاء ارتباطات جهانی با زبانی واحد و مشترک»، نوشته لیون استیونز.
فرزاد: دوستان، لطفا با برنامه امروز ما همراه باشید.
فرزاد: یادت هست که برندههای جایزه صلح نوبل در سال 2014 چه کسانی بودند؟
پریسا: بله، ملاله یوسفزی و کایلاش ساتیارتی. به خصوص ملاله را خوب یادم مانده چون مدتی توی خبرها بود و چهره شناخته شدهای بود.
فرزاد: درسته. ملاله به خاطر مخالفتش با ممنوعیت آموزش دختران در منطقه دره سوات پاکستان هدف سوء قصد طالبان قرار گرفت. آن موقع فقط 15 سال داشت. اما به خاطر مبارزهاش برای زنده مانده و بازیابی سلامتش الهامبخش میلیونها نفر در سراسر جهان شد.
پریسا: کایلاش ساتیارتی هم برای دفاع از حقوق کودکان، به خصوص کودکان کار در هند، جایزه صلح را برد. خب، به نظر اینهایی که گفتیم به مقاله اول امروز ما، «6 درس مهم از جایزه نوبل صلح»، ربط دارد.
فرزاد: بله. به نظر نویسندهی مقالهی امروز ما، خانم هما ثابت توانگر، اعلام شدن نام این دو نفر به عنوان برندگان جایزه صلح نوبل در سال 2014 شش نکتهی مهم در بر دارد.
پریسا: جالب است. نکتهی اول چیست؟
فرزاد: نکتهی اول به نظر خانم ثابت توانگر این است که هر کسی در هر سنی میتواند تأثیرگذار باشد. ملاله یوسفزی جوانترین برنده صلح جایزه نوبل است. قبل از او، جوانترین برنده، توکل کَرمانِ یمنی بود که هنگام دریافت جایزه 32 صلح داشت. او هم زن بود، مسلمان، و از خاور میانه.
پریسا: جالب است. اما در مقابل ملاله، آقای ساتیارتی 60 ساله است، که میتواند جای پدربزرگ ملاله باشد.
فرزاد: درست است. اما نکته دوم؛ باید زنان و مردان با هم کار کنند: وقتی که زنان و مردان برای پیشبرد صلح، آموزش، و حقوق انسانی همکاری میکنند، همه ما از آن منتفع میشویم. وقتی زنها و مردها مثل دو بال پرندگان با همدیگر همکاری میکنند، انسانیت اوج میگیرد. ملاله با تشویق پدرش به صدای حامی حق تحصیل دختران تبدیل شد و از آن پس اوج گرفت.
پریسا: این هم نکته مهمی است که برندههای نوبل یکیشان هندو بوده، و یکیشان مسلمان.
فرزاد: این نکتهی بعدی است که خانم ثابت توانگر به آن اشاره میکند: یعنی احترام گذاشتن به گوناگونی ادیان. همانطور که گفتی در بیانیه جایزه نوبل برای صلح هم آمده، این دو برنده، با اینکه یکی هندو و دیگری مسلمان است، هر دو با اقداماتی صلحآمیز در صدد رسیدن به اهداف مشابهی بودهاند.
پریسا: نکته چهارم از نظر خانم ثابت توانگر چیه؟
فرزاد: اینکه باید به گوناگونی ملیتها احترام گذاشت. با وجود اینکه گاهی کشورهای همسایه در آتش اختلافاتشان با یکدیگر دههها سوختهاند، از ما انتظار بیشتری میرود. ما صلح میخواهیم.
پریسا: که اشاره دارد به اختلافات پاکستان و هند؟
فرزاد: بله، فکر میکنم. اما نکته پنجم: باید به گوناگونی رویکردها احترام گذاشت. بعد از نوشتن بلاگها و طرفداری از حق تحصیل دختران، ملاله از حملهای وحشیانه جان سالم به در برد و در طول دوره درمانش تبدیل به سخنگویی الهامبخش در سطح جهانی شد. در مقابل، آقای ساتیارتی در طی سه دهه گذشته به جای دنبال کردن شغلش در مهندسی مکانیک جنبش «نجات کودکی» را راه انداخت که از پیشگامان امحاء ترافیک کودکان و کودکان کار در هند بوده است.
پریسا: نکتهی دیگری که به ذهن من میرسد این است که ملاله به واسطهی سوءقصدی که بهش شد و خوشبختانه جان سالم به در برد؛ و همین طور به خاطر مطالبی که در دفاع از حق تحصیل دختران در وبلاگش مینوشت چهره شناختهشدهای بود. اما من که تا حالا اسم آقای ساتیارتی را نشنیده بودم.
…