قسمت ۲۲
مرور مقالۀ «چقدر ذهنِ پذیرایی دارید؟»، نوشتۀ کیتی رومن؛ و مقالۀ «چگونه محبّت معلولیتّ‌های جسمی و ذهنی را اعتلا می‌بخشد»، نوشتۀ ربکا شری اشراقی.
***
فرزاد: دوستان سلام؛ با یک برنامه‌ی دیگه از مجموعه «آموزه‌های نو»، به اتفاق پریسا، با شما هستیم.
پریسا: سلام من رو هم از استودیوی رادیو پیام دوست در کانادا پذیرا باشید. امروز هم دو مقاله دیگر از وبسایت BahaiTeachings.org را با شما مرور میکنیم. مقالۀ اول برنامه امروز:
فرزاد: «چقدر ذهنِ پذیرایی دارید؟»، نوشتۀ کیتی رومن.
پریسا: و عنوان مقالۀ دوم امروز که آن را ربکا شری اشراقی نوشته «چگونه محبت معلولیت‌های جسمی و ذهنی را اعتلا می‌بخشد» است.
فرزاد: دوستان با مقاله اول امروز با عنوان «چقدر ذهنِ پذیرایی دارید؟» در خدمت شما هستیم.
پریسا: تا شروع نکرده‌ایم بد نیست باز هم بگوییم که نویسنده‌ی این مقاله کیتی رومن است که قبلا هم مقاله‌هایی ازش معرفی کردیم. کیتی مربی بازنشسته، و نویسنده است که در اِلک‌گِرو (Elk Grove) کالیفرنیا زندگی می‌کند و در همانجا به عنوان مسئول روابط عمومی جامعه بهائی مشغول به خدمت است.
فرزاد: خوب، پریسا، بگذار با چند تا سؤال شروع کنیم. فکر میکنی چقدر آدم بی‌تعصبی هستی؟ یا بذار اینطور بپرسم: چقدر پذیرای فکر و چیزهای جدید هستی؟
پریسا: خوب بستگی داره.
فرزاد: به چی؟
پریسا: مثلا این فکر جدید از طرف کی باشه؟ چقدر از اون فرد خوشم بیاد، تو اون لحظه تو چه حال و هوایی باشم و چقدر آن فکر به مذاقم خوش بیاد.
فرزاد: به جای پیش‌داوری، بذار چند تا سوال دیگر ازت بکنم. دست آخر بر اساس امتیازی که می‌‌‌‌‌‌گیری ببینیم چقدر ذهن پذیرایی داری؟
پریسا: باشه، قبول.
فرزاد: چقدر حاضری غذاهای جدید را امتحان کنی؟
پریسا: خیلی کم.
فرزاد: رستوران؟
پریسا: باشه اشکالی نداره.
فرزاد: موسیقی؟
پریسا: برای بار اول تحمل می‌‌‌‌‌‌کنم.
فرزاد: دوست داری به جاهایی که تا حالا نرفتی سفر کنی؟
پریسا: البته
فرزاد: چقدر دیدن افراد جدید برات راحته؟
پریسا: بستگی داره اون‌ها چقدر آدم‌های راحتی باشند.
فرزاد: اگر فرزندت بخواد با فردی از نژاد یا مذهب دیگه ازدواج کنه، چقدر همراهیش میکنی؟
پریسا: فکر کنم چون موضوع راجع به فرزندمه، تمام تلاشم رو می‌‌‌‌‌‌کنم که ازش حمایت کنم.
فرزاد: خوب فکر کنم لازم نباشه ادامه بدیم، جوابهایی که تا حالا دادی نشون می‌‌‌‌‌‌ده داری تلاش میکنی آدمی باشی با ذهن باز اما بهتره کمی افق‌های دیدت رو بازتر کنی.
پریسا: خوب البته، آدم همیشه می‌‌‌‌‌‌تونه تمرین کنه که از اونچه که هست بهتر باشه. اما چطوری؟
فرزاد: برای اینکه ذهن پذیرا یا وسعت نظر داشته باشیم، کیتی رومن ۶ پیشنهاد در مقالش کرده که شاید به درد تو هم بخوره.
پریسا: پس بفرمایید.
فرزاد: مورد اول: اجازه بدهید آدم‌ها بهتون نزدیک شوند.
پریسا: یعنی چی؟
فرزاد: یعنی آدم‌ها را نپرانید. حرکات بدن یا به قول معروف زبان بدن پیام‌هایی به اطرافیان می‌‌‌‌‌‌فرسته. آدم‌هایی که چهره دوستانه‌ای دارن، به دیگران لبخند می‌‌‌‌‌‌زنن، دوست داشتنی ترن. وقتی با دیگران رو راستی، و پذیرای دیگران در زندگیت هستی می‌‌‌‌‌‌تونی دوستی‌های پابرجاتری با دیگران درست کنی.
پریسا: مورد دوم
فرزاد: دست از پیش-قضاوت‌ها درباره دیگران بردار و بهشون فرصت بده تا اون‌ها رو بشناسی.
پریسا: نکته مهمیه و می‌‌‌‌‌‌شه بهش اضافه کرد که علاوه بر دوستی با کسایی که شبیه به خودمون هستن با کسانی هم که با هامون متفاوتن معاشرت کنیم تا دایره روابط اجتماعیمون رو گسترش بدیم.
فرزاد: مرحبا. می‌‌‌‌‌‌بینم که برنامه تموم نشده کلی ذهنت بازتر شده و پذیرای ایده‌های جدید.
پریسا: البته
فرزاد: اما پیشنهاد بعدی: انعطاف پذیر باش و کنجکاو. اینطوری می‌‌‌‌‌‌تونی بهتر پذیرای موقعیت‌های جدید و تازه باشی.
پریسا: تا فرصت‌های رشد برایت بیشتر فراهم بشه
فرزاد: مرحبا.
پریسا: مورد چهارم؟
فرزاد: بیشتر اعتماد کن. وقتی کسی رو برای اولین بار می‌‌‌‌‌‌بینی، او را شریف بدان مگر اینکه خلافش ثابت بشود. ما آدم‌ها خیلی بیشتر از اونکه فکر میکنیم بهم شبیهیم.
پریسا: یعنی هم جنبه‌های مثبت خودمون رو به مردم نشون بدیم و هم به جنبه‌های مثبت آنها توجه کنیم.
فرزاد: و مورد پنجم اینکه تا کسی را دیدی، فکر نکن که میدانی چطور آدمیست. معمولا ما عادت داریم تا یکی رو می‌‌‌‌‌‌بینیم در همون چند ثانیه اول قضاوتشون کنیم و تصمیم‌مون رو در باره‌شون بگیریم.
پریسا: پس بهتره به افراد فرصت بدیم و سعی کنیم اون‌ها رو با همون شرایطی که هستن بفهمیم.
فرزاد: و مورد آخر اینکه سعی کن جوانب مختلف چیزها رو ببینی.
پریسا: تمرین این یکی خیلی سخته. ما معمولا دوست داریم چیزها رو از همون جنبه‌ای که خودمون دوست داریم ببینیم.
…
